Er woedt een heuse fitty tussen links en rechts in de mediawereld. Volkskrant-columnist Sander Schimmelpenninck stelde (weliswaar indirect) Telegraaf-verslaggever Wierd Duk verantwoordelijk voor een moord met racistische teneur, ergens in Nederland gepleegd om het veiligstellen van een parkeerplaats. Wierd zou bijdragen aan een klimaat van haat dat tot dit soort excessen zou leiden. Sinds die beschuldiging zet de Telegraaf alles op alles om het woke-gezicht van de concurrent te ontmaskeren. Het verwijt heeft twee kanten, want de Volkskrant laat omgekeerd geen kans voorbij gaan om ontevreden Nederlandse kiezers neer te zetten als dom rechts. Wat de Volkskrant doet is het aanzwengelen van de polarisatie en die keuze heeft niet met idealen te maken, beweert de Telegraaf. Het is een verdienmodel. Het zou kunnen kloppen. Maar van een op polariseren gebaseerd verdienmodel is ook de krant van Wakker Nederland niet vies. Toch zit er een kern van waarheid in dit verwijt. Dit is wat mij ruim een jaar geleden in de Volkskrant opviel: een voorbeeld van morele greenwashing.
Hoe de Volkskrant overloopt van begrip en zo doet aan morele greenwashing
Geef een reactie