Stond ik net op het punt om een lovende column te schrijven over Prem Radhakishun, diskwalificeert onze nationale grote bek zich door de tv-criticus van de Volkskrant te betichten van pedofilie. Foei! De redactie van Matthijs van Nieuwkerk reageert adekwater dan Geert Wilders wanneer het om huisvuil gaat. Mocht buurtregisseur en meisjesverleider Lucassen(om politiek-pragmatische redenen) gewoon in de PVV-fractie blijven: Prem moet zijn plaats als tafelheer in De Wereld Draait Door na zijn faux pas aan iemand anders afstaan. Hulde!
Waar bleven de goede vragen?
Eerst nog even wat mij opvalt aan deze kwestie: Prem deed zijn beschuldiging met de toevoeging, niet over enig bewijs te beschikken. Dat is niet sterk. Tegelijk ook weigert hij zijn woorden in te trekken. Is het koppigheid of kwam die opmerking toch niet helemaal uit de lucht vallen? Als Prem zijn opmerking plaatste als een vlaag van verstandsverbijstering kan hij dan –zonder excuses- nog een geloofwaardige rol spelen als opinieleider op Radio 1? Er werden door de journalisten in de omgeving van Prem over deze onderwerpen -zoals gebruikelijk-, weinig kritische vragen gesteld.
Omdat het eigenlijk niet kan, is het leuk
Jammer Prem van deze uitglijer, want ik begon net van je te houden. Vanwege dat ongepolijste en onbeschaamde. Je hebt lak aan conventies. Je komt zonder gene uit voor je politieke voorkeur, maar bent toch in staat om naar tegenstanders te luisteren. Je bent een van de weinige presentatoren ,die zeurende Nederlanders durven confronteren met het feit dat ze zeuren. Het lukt je om een brug te slaan tussen allochtoon en autochtoon. Je hebt lef en je bent dapper. Je neemt niks voor zoete koek aan, behalve dan de roddels die je kennelijk rond Jan-Pierre Geelen hebt opgevangen. Je vliegt onderwerpen aan op een ongebruikelijke manier en dat leidt tot verrassende wendingen. Je bent idolaat van Rob de Nijs, etaleert dat zonder schaamte en juist omdat het allemaal niet kan, is het uitdagend en vernieuwend. Altijd bereid te koketteren met je kleur, je juridische achtergrond en desnoods de lengte van de gekleurde penis: een verademing in het op routine drijvende Nederlandse medialandschap.
Hoe moet het nu verder op Radio 1?
Je hebt me wel met een immens probleem opgezadeld: steeds als je met overtuiging mij onbekende feiten de ether inslingerde, accepteerde ik die als onomstreden journalistieke kennis. Kan ik je nu ooit nog geloven? De journalist in Prem is gestorven, de stand-up comedian is overgebleven. Radio 1 is niet de plek voor cabaret, dus hoe moet dat nu? Het wordt een kwestie van hard, heel hard werken aan herstel van vertrouwen. Ik ben zo benieuwd hoe dat gaat, dat ik voorlopig zal blijven luisteren.
Niet kies 2
Zolang Prem zijn woorden niet intrekt, wekt hij de indruk dat de beschuldiging wel klopt, maar dat hij hem alleen niet kan bewijzen. Het zou hem dus sieren om zijn woorden ruiterlijk terug te trekken. Voor zover ik weet, is dat nog steeds niet gebeurd.
Ton
Niet kies
Ik las net je column op met Medianetwerk over Prem. Op zich een prima verhaal over een soms onuitstaanbare eikel, die in ieder geval een ander (luid) geluid laat horen in maaiveldmedia. Ik ken JP Geelen (“Geleen, volgens Prem) niet en vind zijn televisiecolumns matig. Maar er valt me iets op in je column. Je geeft aan dat Prem voor zijn beschuldiging ‘geen bewijs’ heeft. Hij zei dat zelf ook. Maar toch schrijf jij dat er misschien een kern van waarheid in kan zitten. Dus een niet op bewijzen gebaseerde lastering van Prem, ons Nationale Orakel, geef jij toch krediet door in de lijn dóór te suggereren. Er zijn ergere dingen in de wereld, maar ik vind het niet kies. En wat de opmerkingen van Prem schadelijker maakt dan de intrinsieke waarde van zijn woorden, is de ongestaafde en insinuerende karakteristiek ervan, iets wat in onze samenleving steeds meer op een nationale sport begint te lijken. Overigens, mocht ik eens een advocaat nodig hebben, dan zal ik Prem niet bellen. Met vriendelijke groet,