Make money
Een paar weken lang ben ik achtervolgd door het ANP, omdat men vond dat ik licentiefee moest betalen over een foto die ik bij een weblog had geplaatst over de “Wir schaffen das”-discussie in Duitsland. Het gebruik van de foto viel in mijn visie onder het citaatrecht en dan hoef je geen rechten te betalen. Eerst stuurde het ANP het eigen opsporingsapparaat “Permission Machine” op me af. Dat schoof na verloop van tijd de zaak soepel door naar de gerechtsdeurwaarder die dreigde met een kostbare juridische procedure. De gerechtsdeurwaarder opereerde nogal intimiderend en dreigde met maatregelen, waarmee hij niet mag dreigen. Het opsporingsapparaat van het ANP sjoemelde met het bewijs door een versie van de foto te tonen (met copyrigt-teken), zoals ik hem op internet NIET had aangetroffen. Mijn foto was een foto met tekst en het ging me vooral om de tekst. M.a.w.: ik werd “vervolgd” voor een foto die ik in die vorm NIET had gebruikt. Met het ANP bleek een gesprek over de kwestie niet mogelijk. Nadat mijn advocaat een sluitend dossier had opgebouwd om mijn beroep op het citaatrecht te onderbouwen trok het ANP zich terug. Hieronder een beschrijving van de gebeurtenissen.
Na al die dreigementen werd ik nieuwsgierig naar de mensen die erachter zaten
Nadat gerechtsdeurwaarder J.J.L. te Utrecht me 14 dagen had gedreigd met een gang naar de rechter, werd ik nieuwsgierig naar het gerechtsdeurwaarderskantoor dat hij representeerde.
Reclamepraatjes
Ik zag een kantoortuin met keurig gecoiffeerde 20-ers en 30-ers in overhemd , veel ernstige blikken, peinzende hoofden waaraan grote denkkracht ontsproot. Verder vond ik een RTL-video. U kent ze wel: van die (vermoedelijk) branded content dingen waarin verhuld reclame wordt gemaakt, terwijl de indruk wordt gewekt dat het om redactionele inhoud gaat. Ik zag een dame van in de 40, in een keurig mantelpakje ontzettend empathisch staan wezen. Uit het reclamefilmpje trok ik de conclusie dat met gerechtsdeurwaarderskantoor R. te Utrecht altijd in redelijkheid valt te overleggen.
Voor elk woord een factuur
Met onbezoldigd ambtenaar J.J.A.L. van dit kantoor had ik inmiddels een innige relatie opgebouwd. Hij had een opmerkelijke standaardafsluiting van de brieven die hij aan mij richtte: “het schrijven van deze brief heeft 12 minuten gekost en daarmee zijn de kosten voor deze procedure met 24 euro verhoogd”. Hieruit leidde ik af dat J.J.L. mogelijk per getikte regel wordt betaald en dus heel wat brieven moet schrijven om aan een redelijk salaris te komen. Later hoorde ik van mijn advocaat dat dit intimiderend gedrag is en dat de methode die de gerechtsdeurwaarder gebruikte om me op de knieën te krijgen mogelijk (tucht)klachtwaardig is.
Psychologische oorlogsvoering
Ik neem aan dat het noemen van de prijs van elke brief bij de psychologische oorlogsvoering hoorde, bedoeld om mij te ontmoedigen mijn recht te halen. Sociaal gezien nogal onhygiënisch, een mediaorganisatie als het ANP onwaardig. Met de gerechtsdeurwaarder bleek een discussie niet mogelijk. Wel hield hij het gesprek gaande zodat hij de rekening steeds met ettelijke tientallen euro’s kon verhogen.
Dreigen is niet nodig
De herhaalde dreigementen waren onnodig, want ik had al laten weten dat ik de licentiefee wilde betalen als de gerechtsdeurwaarder ook maar één argument zou aandragen waaruit zou blijken dat ik ten onrechte een beroep deed op het “citaatrecht”.
Voor de helderheid: het artikel ging over de kritiekloze houding, waarmee de Duitse pers in de “Wir schaffen das”-discussie achter Angela Merkel was aangelopen. De foto was een foto van Angela Merkel met daaroverheen de tekst: “Wir schaffen das, da bin ich fest davon überzeugt”. Op internet stikte het van dit soort foto’s. Daarom haalde ik 1 foto aan om te laten zien hoe hoog in Duitsland rond dit thema de emoties zijn opgelopen en hoezeer de Duitse journalisten hun taak verzaakten door voor deze emoties geen gevoel aan de dag te leggen. Foto en tekst vormden dus een perfecte match. Bij wie het copyright hoorde stond nergens vermeld.
Hij wist nauwelijks waarover het ging
Ik vroeg dus naar een argument waaruit zou moeten blijken dat ik géén beroep kon doen op het citaatrecht, maar dat argument hoorde ik niet. Integendeel. J.J.A.L schreef: “de foto heeft niets te maken met de inhoud van uw artikel” (voor het gemak vat ik zijn woorden in mijn eigen taal samen). Daaruit bleek dat de gerechtsdeurwaarder zijn dossier niet beheerste.
Goed bewaard geheim
De foto bleek van Deutsche Presse Agentur te zijn. Althans dat werd beweerd. DPA wordt in Nederland vertegenwoordigd door het ANP en dus ligt het copyright bij het ANP. Dat was nergens te zien, een goed bewaard geheim. Het ANP stuurde zijn opsporingsapparaat op me af. Het heeft de naam Permission Machine en is gevestigd in België. Hun argumenten waaierden alle kanten uit en raakten kant noch wal, waardoor de indruk postvatte dat Permission Machine beter Money Machine had kunnen heten. De discussie met deze copyrightpolitie eindigde abrupt, waarna ik soepel en vermoedelijk geheel overeenkomstig planning in handen viel van de gerechtsdeurwaarder in Utrecht die meteen met een juridische procedure dreigde.
Geen schijn van kans
U hebt geen schijn van kans bij de rechter, wreef ambtenaar J.J.A.L. me bemoedigend in en stuurde me als bewijs een link naar een dossier op internet. De gerechtsdeurwaarder had niet gecheckt wat hij me precies stuurde, want ik vond een overtuigend voorbeeld van mijn gelijk. Het ging om een fotobank, die een rechtszaak aanspande tegen een wetenschapper die een boek publiceerde over architectuur en zijn verhaal illustreerde met foto’s van de betreffende fotobank. Daarvoor had hij geen licentiefee betaald met een beroep op het citaatrecht . De rechter stelde de wetenschapper in het gelijk.
Het was geen gelukkige verwijzing van de gerechtsdeurwaarder. Althans vanuit zijn perspectief gezien. Ik was er blij mee en we namen het voorbeeld op in het dossier.
Dit is fnuikend voor de vrijheid van meningsuiting
Ik legde uit wat mijn bezwaar was tegen de factuur. Op deze manier maakt u het onafhankelijke journalisten onmogelijk vrijelijk deel te nemen aan de opiniëring, want welke kleine zelfstandige (en dat zijn tegenwoordig veel journalisten) kan het zich permitteren om in een rechtszaak zijn gelijk te bewijzen of bijna 300 euro (530 euro als ik er de boetes bij optel) of meer af te tikken voor een foto. Dat staat nog los van het feit, dat het belachelijke tarieven zijn voor foto’s die via gratis beeldbanken vrijelijk te krijgen zijn. Ik vroeg zowel Permission Machine als gerechtsdeurwaarder J.J.A.L. en ook de mediadirecteur van het ANP, Marcel van Lingen en later Yoeri Albrecht, verdediger van het vrije woord, directeur van debatcentrum De Balie en voorzitter van Vereniging Veronica (eigenaar van het ANP) een oordeel te geven over de principiële kant van dit dossier en verklaarde me bij voorbaat bereid me neer te leggen bij het oordeel van een onafhankelijke intermediair. Er kwam geen reactie…..
Het is een businessmodel
Van mijn juridisch adviseur die ik uiteindelijk consulteerde leerde ik veel over dit soort zaken. Het komt er op neer dat deze handelwijze een soort businessmodel is. Vergelijk het met een fotograaf die overal op de openbare weg zijn foto’s deponeert, zonder adres achter te laten. Dan komt er een voorbijganger. Die neemt een van de foto’s te goeder trouw mee naar huis, waarna de fotograaf hem een gepeperde rekening presenteert + boete voor het niet betalen van auteursrechten. Je vraagt aan de fotograaf om de foto’s ter voorkoming van verdere misverstanden van de straat te halen, maar die doet dat niet omdat het nu eenmaal zijn verdienmodel is. Ik zeg niet dat het ANP zo opereert, maar het Algemeen Nederlands Persbureau wekt wel minstens de schijn.
Om een lang verhaal kort te maken….
Dit kat-en-muis-spel heeft een aantal weken geduurd. Tenslotte stelde mijn advocaat een waterdicht dossier samen, waarin het beroep op het citaatrecht krachtig werd onderbouwd. Kennelijk met overtuiging, want kort daarna werd het dossier onder protest gesloten…..
Tip voor collega’s
Wil je uit handen van de ANP-politie blijven check dan je foto’s op toegestaan gebruik of bereid je voor op een juridisch gevecht. Heb je vergelijkbare ervaringen en de behoefte om ze te melden?: info@tonverlind.nl of hieronder in het reactievak.
Hier vindt u de foto waarom het gaat en hier de betreffende weblog. Meer weten over dit onderwerp? Ga dan naar deze post.
TON VERLIND
foto: storyblocks.com
REACTIE VAN HET ANP
Zojuist (dinsdag 27 februari, 12.30) het gesprek gehad met Johan Groeneveld (binnen de hoofdredactie van het ANP verantwoordelijk voor foto), waar ik de afgelopen weken zo naar uitzag. Heb hem beloofd dat ik het commentaar van het ANP in hoofdlijnen aan deze weblog zou toevoegen.
Het ANP is oprecht bezorgd over de manier waarop er met de auteursrechten van fotografen wordt omgesprongen. Regelmatig wordt een flagrante schending van dat auteursrecht geconstateerd, aldus collega Groeneveld. Als dat zo doorgaat is dat een bedreiging voor de fotojournalistiek en daarom heeft het ANP Permission Machine aan het werk gezet om daar een halt aan toe te roepen. Maar…je weet hoe dat gaat: als zo’n machine eenmaal draait is hij moeilijk te stoppen en verdwijnt het gevoel voor nuance. Mijn ervaring was niet helemaal comme il faut en evenmin representatief voor het denken bij het ANP, aldus Johan Groeneveld.
Dat creatieve mensen krijgen waarop ze recht hebben: daarover heb ik met het ANP geen enkel verschil van mening. Maar als er dan in het “grijze gebied” een discussie ontstaat over een al dan niet terechte toepassing van het citaatrecht, dan is het prettig om door een organisatie met de statuur van het ANP niet neergezet te worden als een “boef” die voor de rechter gesleept moet worden. We zijn het daarover eens.
Ons gesprek spitste zich dus toe op de op modus operandi in deze kwestie. Daarin toonde het ANP zich ruiterlijk: op deze manier hoort de discussie tussen journalisten niet gevoerd te worden.
De slotconclusie in dit verzoenende telefonische overleg: het ANP had zich best wat vriendelijker kunnen opstellen en fotografen horen te krijgen wat ze toekomt. Voor dit concrete geval in de kwestie Merkel blijft de uitkomst: dossier gesloten!
UPDATE 22 MAART 2019
‘Dat het ANP zo aan zijn geld moet komen is misselijkmakend’, schrijft iemand in het reactievak hieronder. Ik heb de afgelopen weken zo’n 5 meldingen ontvangen van zzp-ers die door het ANP op de nek worden gezeten. Ze hebben te goeder trouw van internet foto’s geplukt en die vaak zonder commerciële bedoelingen bij een weblog geplaatst. Diende de foto louter ter illustratie van een artikel, dan heb je pech. Je hebt dan inbreuk gemaakt op het auteursrecht en het ANP heeft dan juridisch gezien het gelijk aan zijn kant. Ga niet het gevecht aan, luidt het advies. Betaal en voorkom zo ergernis en hogere kosten. Jammer maar helaas en let erop dat je geen foto’s van internet gebruikt waarvan je niet zeker weet dat je ze mag gebruiken.
Anders ligt het als een foto je opvalt en je wilt hem bespreken. Zo’n bespreking valt dan mogelijk onder het citaatrecht en dan ben je niet verplicht om af te rekenen. Een medewerker van een van de kranten gaf een van de gedupeerden die zich bij mij meldde het advies om het beroep op het citaatrecht te benadrukken door niet de foto zelf te publiceren, maar een foto van de krantenpagina waarin hij staat afgedrukt. Ben ruimhartig in het vermelden van de copyrights.
Werkwijze ANP
Dan nog dit; wat is er te zeggen over de werkwijze van het ANP als journalistieke organisatie? Het ANP opereert weinig fijnzinnig, omdat de organisatie geen of onvoldoende moeite doet om bloggers te waarschuwen voor de auteursrechtelijke valkuilen. Integendeel: het lijkt alsof het ANP belang heeft bij een zo groot mogelijke verwarring rond copyrights. Een soort val waarin zoveel mogelijk muizen worden gelokt als een soort businessmodel. De NVJ (Nederlandse Vereniging van Journalisten) staat kennelijk aan de kant van de fotoredactie van het ANP, maar als behartiger van het algemene journalistieke belang zou de NVJ er bij het ANP op moeten aandringen om met een voorlichtingscampagne te beginnen met als oogmerk het verkeerde gebruik van ANP-foto’s te ontmoedigen en duidelijker te wijzen op de consequenties of -beter- meer redelijke tarieven te hanteren. Waarschuwen kan ook door foto’s op internet ruimhartiger van copyright-waarschuwingen te voorzien en legale gebruikers van ANP-foto’s te vragen consequent te zijn in het vermelden van auteursrechtelijke claims. Zolang het ANP deze mist (bewust?) laat bestaan kan inderdaad gesproken worden van een weinig fijnzinnige jacht op overtreders.
Alternatieven
Voor wie uit de klauwen van deze organisatie wil blijven: ga op zoek op internet naar beeldbanken die foto’s auteursrechtenvrij beschikbaar stellen of tegen een redelijke vergoeding. Plaats geen enkele foto waarvan je niet zeker weet dat ze auteursrechtenvrij zijn. De rekening bij overtreding kan behoorlijk oplopen, omdat voor elke foto een fors bedrag afgetikt wordt.
Voorbeelden zijn; storyblocks.com (je betaalt een vast jaarlijks bedrag en hebt toegang tot een immense beeldbank van foto’s en video’s) of deathtostockphoto.com (gratis feeds met algemene foto’s)
UPDATE 29 APRIL 2019
Zie hieronder in het reactievak de bijdrage van Stephan Wetzels. Hij kreeg voor een gelijkende foto van het ANP een factuur van 340 euro wegens het schenden van het copyright. Dit is niet de originele foto, maar wel vrijwel identiek en niet gemaakt door het ANP (om een nieuwe claim te voorkomen). Het Copyright van deze ‘unieke’ foto berust dus niet bij het ANP, maar elders.
UPDATE 22 JANUARI 2020
Lees ook dit verhaal in het Eindhovens Dagblad
Fotografe stuurt gepeperde rekeningen voor foto’s, waarvan de gebruikers dachten dat ze gratis waren.
Beste Ton het Belgische bedrijf Permission Machine veranderd ook steeds van naam. Dat is toch vreemd. Wellicht eens uitzoeken?
Ik wordt al 5 jaar lastig gevallen.
Dit is een maffia organisatie sinds het door De Mol is overgenomen. Lekker zzp’ers en bloggers uitknijpen. Schandalig. Ik hoop dat De Mol eens wordt aangepakt.
Ik heb vandaag een e-mail ontvangen, deze kwam zoals hier ook in het blog staat, terecht in mijn SPAM folder. Ik mag een bedrag van € 450,– betalen voor een huis-tuin-en-keuken kiekje dat ik bij een blogpost plaatste op de website van mijn praktijk voor gezinstherapie. Als ik de verhalen hier zo lees dan is het aanvechten onbegonnen werk, tenzij ik diep in de buidel tast voor juridische bijstand. Het enige dat ik nog kan proberen is om het bedrag van € 360,– naar rato te laten bijstellen omdat ik de foto slechts 10 maanden online heb gehad. Zal dat kans van slagen hebben?
Vergelijkbare ervaring gehad en exact eenzelfde gevoel aan over gehouden: mooi VERDIENMODEL voor ANP!
Het argument om het voor de beroepsgroep goed te doen, valt in het niet als je kijkt naar de manier waarop zij met het vrije woord en het gebruik van creativiteit omgaan.
Zonder pardon moet je de boete betalen, een boete voor een “vergrijp” waar ik me voorheen nog niet bewust van was. Dus deze waarschuwing aan collega’s die nietsvermoedend foto’s van internet gebruiken in blogs is zeker gewenst.
Sindsdien gebruik ik ook enkel eigen foto’s, waarbij ook die door anderen “gewoon” gebruikt worden. Jammer dat ik geen grote kapitaalletters en een Belgisch juridisch bureau als dreiging kan gebruiken. Maar ik zou het nog niet eens willen om die manier in de meeste gevallen nietsvermoedende burgers geld uit hun zakken te “stelen”. Want dit is voor mij een legale manier om gewoon geld te stelen. Gebruik maken van de wet om meteen zonder pardon vast te houden aan het betalen van die boete. Wetende dat ze een tweede keer geen succes gaan hebben.
Want tja €430,- is echt veel geld, dus mij zul je zeker geen foto meer zo maar van internet zien plukken. Een gewaarschuwd mens…
Ik geloof dat ik het spel nu wel uitgespeeld heb…
https://www.martinebakx.com/2020/07/de-rechter.html
Een paar jaar geleden heeft degene die mijn website (inmiddels niet meer mijn bedrag, maar stichting) onderhield een tabblad Media aangemaakt. Daarop zie (zag, inmiddels het hele tabblad verwijderd) je een paar artikelen in nieuwsbladen, zoals de Stentor en In de buurt. De laatste had bij het artikel over mijn activiteit ‘winterzwemmen’ blijkbaar een ANP foto gebruikt. Maar nu willen ze mij beboeten omdat deze op mijn site stond. Want ze beweren dat dit niet een automatische afbeelding is zoals bij het linken op sociale media, maar dat wij de foto zouden hebben geplaatst. Nu weet ik niet wat hier het geval is geweest, volgens mij is de afbeelding het gevolg van het linken geweest, maar goed. Kunnen ze mij hiervoor beboeten? Gedurende mijn reacties de afgelopen dagen zijn ze al 3 x een beetje met de prijs gezakt. Staan ze dan nog wel in hun recht of proberen ze het ‘gewoon’???
Hij staat dus niet meer op mijn site, maar wel nog bij de originele plaatser vh artikel… https://indebuurt.nl/zwolle/sport/k-k-k-koud-je-kunt-nu-winterzwemmen-in-de-wijthemerplas~20359/
https://indebuurt.nl/zwolle/sport/k-k-k-koud-je-kunt-nu-winterzwemmen-in-de-wijthemerplas~20359/
Excuses voor de dubbele post: grappig dat je schrijft dat de handelingen van JJA geschikt zijn voor een tuchtklacht. Mijn advocaat zei hetzelfde. Echter: JJA is een zwaargewicht in de deurwaarderswereld die redelijk goed ‘beschermd’ wordt, zo vertelde een familielid van me die tevens gerechtsdeurwaarder is. Kunnen we de handen met elkaar niet een keer ineen slaan om dit gedrocht tot de orde te roepen?
Samen die bende aanpakken en in de tussentijd EMBEDDEN mensen, doe ik ook met anp-materiaal, embed het, dan staan ze machteloos.
@Jan, je idee begrijp ik maar of dat de juiste stap is betwijfel ik. Embedden is niet de oplossing. Ik denk juist dat boycotten een betere stap is.
Ach, meneer J.J.A. L. doet alsof hij telkens de gebeten hond is en dat hij zo zielig is en bla. In mijn casus is hij nog een stap verder gegaan: omdat ik als content creator ‘de klappen van de zweep’ ken, vond hij het nodig een soort extra ‘boete’ erop te doen: 25% extra. Toegekend ook! Niet normaal dit.
Verder vond hij dat hij een verzoek van de rechtbank om mij in kennis te stellen van uitstel naast zich neer kon leggen. Want ik als ‘mediapersoonlijkheid’ (zo stelde hij in de stukken) zou prima zelf contact op kunnen nemen. Ook voor dit naast zich neerleggen heeft hij extra kosten in rekening gebracht.
UPDATE DD 3 november 2019
Rechter stelt vast wat voor foto’s een billijke vergoeding is
Hierbij aanvullende informatie die kan helpen bij het beantwoorden van de vraag of het ANP uitgaat van redelijke tarieven:
De Amsterdamse kantonrechter heeft uitspraak gedaan (oktober 2019)in een zaak, waarbij een freelance-fotograaf een hoger tarief claimde bij zijn opdrachtgever Het Brabants Dagblad. De rechtszaak werd door fotograaf Ruud Rogier aangespannen tegen deze krant die onderdeel uitmaakt van de DPG Mediagroep, voorheen De Persgroep. De krant betaalt Rogier een tarief van 42 euro per gepubliceerde foto. Daarvoor werkt hij 2,5 tot 3 uur, inclusief reistijd, administratie en bewerking van de beelden.
De rechter bepaalde dat deze vergoeding omhoog moet naar tenminste 65 euro per foto. Grond daarvoor is de Wet Auteurscontracten, die in 2015 werd aangepast. Daarin staat dat freelancers recht hebben op een ‘billijke’ vergoeding.
De kantonrechter acht een tarief van 65 euro per foto dus een billijke vergoeding.
De rechter bepaalde tevens dat voor schrijvende journalisten het tarief omhoog moet van 13 cent per woord naar 21 cent.
“De kantonrechter acht een tarief van 65 euro per foto dus een billijke vergoeding.”
Een in opdracht gemaakte foto die gepubliceerd wordt in een krant, online en offline en die de fotograaf een week of zo niet aan een ander mag verkopen.
Een billijke vergoeding voor een al op internet rondzwervende, niet meer exclusieve, foto die makkelijk vindbaar is via Google en die de fotograaf nog steeds kan verkopen zou dan toch onder dit bedrag moet liggen.
Als de redelijkheid zou zegevieren is dit een juiste conclusie, lijkt mij.
Recht. Het recht moet zegevieren.
Er worden valse waardes ingebracht in rechtszaken. Dat is oplichting.
(Natuurlijk mag een fotograaf zijn eigen tarieven bepalen, maar als er een misgelopen licentievergoeding als schade wordt opgevoerd, dan zijn het die eigen tarieven die je in moet brengen en niet die van Stichting Foto Anoniem.)
ANP is er niet mee begonnen, ANP is mee gaan doen. En steeds meer fotografen gaan mee doen opgehitst door geldbeluste juristen. Het is een lucratieve business.
Er gaat iets goed mis in de rechtspraak.
Waarschijnlijk omdat het civiel recht is en geen strafrecht. Een rechter controleert niet of het wel een inbreuk is, een rechter controleert niet of die ingebrachte waarde wel overeenkomt met de werkelijke waarde.
Oplossing: maak zelf je foto’s.
Moet je natuurlijk wel wat investeren in apparatuur en tijd. Net zo als de professionele fotograaf. Die heeft er meestal een studie opzitten of heeft in tijd geïnvesteerd om het vak onder de knie te krijgen.
En anders geen foto’s gebruiken die je ergens van internet plukt.Die zijn namelijk niet van jou en is het diefstal als je die zonder toestemming gebruikt. Ik keur de handelswijze van het ANP niet goed. Veel fotografen, waaronder ik zelf, hebben ook geen goed gevoel hoe fotopersbureau’s hun vertegenwoordigen en zich ook niet meer door hen laten vertegenwoordigen. Maar er zit één addertje onder het gras. Doordat iedereen denkt dat alles wat op internet verschijnt gratis is en vrij gebruikt mag worden tast dit het bestaansrecht van de professionele fotograaf aan. Er is de laatste jaren al zo’n 70% van de professionele fotografen van de arbeidsmarkt verdwenen. Voornamelijk doordat de grote spelers in medialand zoals uitgevers en tv kanalen zich niet bekommeren om hun freelance beeldmakers. De huidige praktijk is dat de fotografen niet fatsoenlijk betaald worden, uitgevers alle rechten claimen, de foto’s overal verspreiden op internet, TV en gedrukte media. Vervolgens worden die foto’s overgenomen door onwetende burgers die op honderden websites, blogs, vlogs en dergelijke menen hun mening te moeten verkondigen of iets willen aanprijzen.
Dus iedereen maakt gebruik van de fotograaf zijn werk, maakt daar goede sier mee en verdiend er geld mee. En de maker van het beeld, die een creatief beeld heeft bedacht, nogmaals, veel heeft geïnvesteerd, wordt afgescheept met enkele tientjes. Het schiet me dan echt in het verkeerde keelgat als de fotografen als graaiers en boeven worden neergezet.
Beste Ton, als ervaringsdeskundige weet je als geen ander hoe het werkt in medialand. Het zou je sieren eens een blog te schrijven over de huidige werkomstandigheden van de fotografen en fotojournalisten en hoe we dat kunnen verbeteren. Anders valt er straks sowieso geen beeld van enige kwaliteit meer te downloaden, gebruiken of te embedden.
Ik sta in deze discussie aan de kant van de fotograaf hoor. Voor creatief werk moet betaald worden en dat doe ik ook. Maar daar gaat het hier niet om. Het ANP laat goedwillende bloggers in de val lopen en stuurt ze achteraf gepeperde rekeningen waarbij ik me afvraag hoeveel van de opbrengst bij de fotograaf terecht komt. Gaat soms om lullige foto’s van het logo van een omroep of een document waarvoor honderden euro’s worden geclaimd. Daar is niets creatiefs aan. Dat overschrijdt de grens van het betamelijke. Wat zouden fotografen hieraan kunnen doen, vraag je. Ik zou zeggen: meer samenwerken en je niet door het ANP tegen elkaar laten uitspelen. Verder zie ik een gat in de markt: start met een gemakkelijk toegankelijke beeldbank voor bloggers tegen redelijke prijzen. Kennelijk is er een behoefte waarvoor het ANP geen feeling heeft. En wat het werk van creatieve mensen betreft: ja, er zit een raar virus in de samenleving waardoor veel mensen denken dat je aan creatieve mensen kunt vragen om voor niks te werken. Het gekke is dat ze dat vaak nog doen ook onder de belofte dat de volgende opdracht wel betaald wordt. De ervaring in mijn eigen vak leert; die volgende keer komt nooit of gaat altijd naar een ander. Niet doen dus.
Het is voor alle partijen belangrijk dat het eerlijk is. Wanneer een foto onrechtmatig gebruikt wordt, dan staat daar een vergoeding tegenover. Maar wat wij zien is dat deze verhoudingen niet fair zijn. Er wordt 450 EUR gevraagd aan een website van een klein bedrijf met nog geen 50 bezoekers per dag.
Langs de andere kant wordt dezelfde foto aan bv De Telegraaf geleverd voor slechts enkele EURO’s en deze websites hebben een bereik van 100.000 en bezoekers per dag.
Er is een partij gekomen die deze claims beoordeeld en hulp geeft wanneer je een claim ontvangt. https://123auteursrecht.eu
CONCLUSIE VAN
Dupliek
Zitting kantonrechter 23 oktober 2019 bij Kantonrechter Dordrecht
1. Eiser heeft bij brief van 11 september 2019 een conclusie van repliek uitgebracht en een valse declaratie waarvan we aangifte zullen doen bij het OM (productie 1)
2. Zoals te lezen is uit de WEBSITE van Permission Machine zijn de kosten per dossier (productie 2)
3. Overigens is de factuur van Permission Machine aan ANP voor deze casus niet bijgevoegd.
4. Dit laatste kan ook niet omdat deze fotograaf nog niet was aangesloten bij het ANP en het ANP prematuur zijn foto’s op websites heeft gescand van deze NIET BESTAANDE fotograaf;
5. Overigens is deze Permission Machine een ROBOT en komt er geen mens aan te pas. De kosten van 330 EURO zijn derhalve vervalst en niet onderbouwd met een factuur (OM is op de hoogte gesteld). 53 EURO zou eventueel mogelijk zijn met factuur volgens de gegevens van het ANP op deze website.
6. PKLC BV heeft indertijd een websitebouwer opdracht gegeven om foto’s te zoeken van Chemours behorende bij de website C8claim etc. zonder auteursrechten. Nog steeds niet bewezen dat de foto van fotograaf Koen van Waal onder de auteursrechten vielen. Diverse advocaten, deurwaarders en bij fotografen van de Tweede Kamer hebben onderzoek naar deze fotograaf gedaan en geconstateerd dat door het ANP valsheid in geschrifte wordt
7. gepleegd omdat deze fotograaf niet bestaat. Ons verweer is daar ook op gebaseerd. Een kennelijke verschrijving is niet aan de orde omdat PKLC bij het ANP navraag heeft gedaan of van deze fotograaf een foto verkregen zou kunnen worden dat bleek niet het geval (productie 3)
8. Tevens hebben 5 fotografen onderzoek gedaan naar fotograaf Coen van Waal die heeft men niet kunnen vinden. Wel kwam Coen de Waal boven water maar die bleek geen foto te hebben gemaakt van CHEMOURS (productie 4).
9. Thans komt er een verklaring van Koen van Weel van 9 september 2019 gezonden per mail van 11 september 2019. Volstrekt onduidelijk is of hij nadien zijn rechten heeft verleend aan het ANP vaak is dat maar eenmalig. Derhalve is claim niet ontvankelijk omdat ten tijde van claim van ANP naar PKLC BV er geen schriftelijke verklaring lag van KOEN VAN WEEL en PKLC niet op de hoogte was dat het deze fotograaf betrof. Communicatie over de rechten was derhalve niet mogelijk noch met ANP noch met de niet bestaande fotograaf! (PRODUCTIE 5)
10. XXX BV heeft dit niet kunnen weten en voldoende onderzoek gedaan naar de door PERMISSION MACHINE OPGESPOORDE fotograaf Koen van Waal.
11. Opgave kosten zijn zeer zwaar overdreven omdat X BV meestal 80 EURO betaald per foto voor fotografen. Van Chemours DUPONT zijn ongeveer 26.000 foto’s gemaakt zodat de waarde zeer beperkt is van deze foto ongeveer 120 EURO (PRODUCTIE 6)
12. DE FACTUUR IS verder niet terecht omdat PKLC BV nimmer verweer heeft kunnen plegen tegen deze vordering die primair op een verkeerde naam was gesteld en van het DEURWAARDERSKANTOOR NIMMER de mogelijkheid heeft gekregen om een andere oplossing te kiezen. Derhalve zijn de kosten van de KANTONRECHTER NIET terecht. (productie 6).
13. PKLC BV respecteert 100% de auteursrechten in Nederland en de rest van de Wereld maar de wijze waarop zo agressief met
verkeerde naam en met valsheid ingeschrifte zonder enige vorm
van communicatie in ons rechtssysteem wordt ingepast is niet
14. passend bij Nederland en behoort niet te worden gesanctioneerd door KANTONRECHTERS in Nederland.
15. De bekende journalist Ton Verlind zal komende jaren de claims van deze website Permission Machine volgen en via de media van ANP aan de orde stellen. Duidelijk uit zijn verhaal blijkt dat deze Utrechtse DEURWAARDER zich per WOORD laten uit betalen en er extreme bedragen worden gedeclareerd (productie 7).
16. X BV en de Website bouwer hebben nimmer niet bekend niet te willen betalen voor auteursrechten maar de andere naam van de fotograaf leidde ertoe dat de websitebouwer mocht uitgaan van rechtenvrij te publiceren.
17. Bovendien heeft de deurwaarder op geen ENKELE wijze een aanmaning gestuurd of gebeld met de websitebouwer of PKLC BV maar gelijk gedagvaard omdat daarin het WOORD voor WOORD verdienmodel zit van het ANP en deze deurwaarder.
18. Hooguit zou het tarief van fotoanoniem gehanteerd mogen worden van 360 EURO.
19. De kosten van X BV bedragen thans met alle verweren en onderzoek werkzaamheden en aangifte OM 1000 EURO ex BTW
20. Conclusie:
21. X BV concludeert dat het ANP BV geen belang kan hebben bij betaling van auteursrechten van een fotograaf die geen overdracht of overname van zijn auteursrechten aan het ANP heeft verleend en waar uitdrukkelijk ook geen vrijwaringsverklaring van deze fotograaf is te vinden in de documenten en bijlagen bij de dagvaarding. Dat geldt in casu te meer omdat het ANP zelf aangeeft deze fotograaf niet te kennen.
22. Het ANP dient derhalve dan ook niet ontvankelijk te worden verklaard of in ieder geval haar vordering te worden afgewezen en het ANP BV dient op die basis te worden veroordeeld de kosten van deze procedure voor PKLC BV.
11 september 2019, Dordrecht
Ps. Heeft uitgevonden dat Permission Machine veel mails opzettelijk in de SPAM laat verdwijnen zodat communicatie onmogelijk wordt. Dat permission machine NO CURE NO PAY werkt derhalve samen met de deurwaarder er alle belang bij heeft om de kosten zo hoog mogelijk op te zwepen. Dat derhalve de opgevoerde kosten van Permission Machine vals zijn omdat immers de kosten pas vast komen te staan na betaling door gedaagde etc. In casu is dat. Niet het geval derhalve fictief vastgesteld.
We zelfs met Monique van der Ven een seminar over auteursrechten in Nieuwspoort georganiseerd met een boekje over auteursrechter met name om auteurs, acteurs en fotografen te beschermen. Dus nakomen auteursrechten absoluut noodzaak. Maar de methode die het ANP hanteert zijn on Nederlands en leveren veel mensen stress en angst op, Te meer omdat feiten en namen en declaratie in strijd met de werkelijkheid zijn.
Ik tikte toevallig een stuk waarin ik eindigde met dat de enige manier om aan deze afpersingspraktijken een eind te maken een strafzaak is…. https://www.martinebakx.com/2019/10/briefje-naar-de-rechter-nummer-2.html
Mochten er nog getuigen nodig zijn. Ik ben dol op briefjes tikken naar de rechter 😉
AUTEURSRECHTEN EN FOTOGRAFEN en PERMISSION MACHINE
Gisteren was er een zitting van de Kantonrechter in Dordrecht inzake een claim van een fotograaf inzake auteursrechten. Het was bedoeld om de C8 claim voor omwonenden in Dordrecht met kanker veroorzaakt door Chemours te ondersteunen en afkomstig van het ANP. De websitebouwer dacht dat de foto embedded kon worden opgenomen etc. Vervolgens kwam er een claim van de PERMISSION MACHINE uit België ingehuurd door het ANP te Den Haag. Vroeger was dit een gerespecteerd persbureau vergelijkbaar met Reuters. Nu een agressief claimapparaat. We wilden een beperkt bedrag betalen 250 EURO maar plotseling kwam er een andere naam te voorschijn van een niet bestaande fotograaf. Om dubbel betalen te voorkomen wachten we af tot er een aanmaning kwam van een deurwaarder om uitleg te vragen. Vervolgens kwam de valse naam in de dagvaarding van dit deurwaarderskantoor die alle zaken doet voor het ANP. Omdat Permission Machine op basis van no cure no pay werkt is 50% van de opbrengst voor dit USA bedrijf in België. We hebben ons opgesteld als niet jurist om te zien of het voor burgers zinvol is om te procederen. Conclusie vanuit de Kantonrechter is er geen enkele clementie voor de gedaagde en alles wat Permission Machine en ANP doet wordt min of meer goed gepraat. PM is een ROBOT die voor 385 EURO de brieven verzendt volgens de deurwaarder, vervolgens wordt het bedrag maximaal verhoogd tot 1850 EURO voor een bedrag oorspronkelijk van 250 EURO. Tijdens de zitting bij de Kantonrechter deed de rechter mee aan het gehakketak dat ontstond doordat de jurist van de deurwaarder allerlei beledigingen uitte die in het geheel niet klopten. Vervolgens eiste de deurwaarder namens het ANP een giga bedrag van meer dan 4x de oorspronkelijke waarde van deze foto. Verwijzing naar een seminar en een boekje over auteursrechten waarbij alle organisaties inzake auteursrechten in Nieuwspoort aanwezig waren werd door het ANP afgedaan als flut en postbus 51 reclame.
Daarmee plaats het ANP zich buiten de organisaties die op een vriendelijke manier de auteursrechten handhaven. De waarde van de foto’s werd door het Kantonrechtsoverleg met de natte vinger bepaald bleek tijdens de zitting. Alle fouten in de dagvaarding (COPY PASTE Dagvaarding met veel fouten) werden recht gebreid. Het Nederlandse rechtssysteem haakt aan bij de USA wet en redelijkheid en billijkheid inzake overleg en handreikingen in de voorfase lijken geen rol meer te spelen. De fotograaf had ANP pas in 2019 een vrijwaringsverklaring gegeven als overdracht van de auteursrechten. Ook dat speelde geen rol.
Advies is om collectief eventueel een auteursrechten advocaat te nemen omdat procederen zinloos is gezien de lopende machine van Permission Machine, ANP, deurwaarder en Kantonrechter waar derden/gedaagden slechts dienen als behang en waar niet naar wordt geluisterd. Met een advocaat komt een dergelijk procedure voor een foto van 250 EURO op ongeveer 5000 EURO inclusief de kosten van de opgeklopte claim. Op het seminar in Nieuwspoort waren allemaal redelijke auteurs en acteurs die betaald willen worden voor hun werk maar geen behoefte hebben aan dergelijk agressieve claimcultuur waar de rechterlijke macht vrolijk aan mee doet. Het is gouden business voor Permission Machine ANP en waar deurwaarders en Kantonrechters veel geld mee verdienen en maar beperkt betaald wordt.
Tarief fotograaf is onbekend. We hebben nimmer een nota gekregen van PM of deurwaarder maar werden we rauwelijks werden gedagvaard. De kantonrechter sprak even over aantal pixels dat is weer een nieuw aspect dat nimmer aanbod kwam in vonnissen en waar hij geen verstand van heeft.
ANP weet niet wanneer die op de website de foto heeft opgenomen.
Pixels worden steeds genoemd door de KTR. Onduidelijk begrip. ANP heeft geen duidelijk bedrag genoemd en werkt met fotoantoniem terwijl de kantonrechter er vanaf wilde. Afkopen voor bepaalde periode. Wat de basis was bleek zeer vaag. Dit verweer werd niet weerlegt. Buitenrechtelijke kosten. Met opzet werd het bedrag verhoogd om maximale bedrag en om maximaal griffie te rekenen. Dit is ook vrij agressie om de gedaagde in de gordijnen te jagen. ANP zijn cowboys volgens deurwaarder. ANP was een gevestigde naam in de jonge jaren van de kantonrechter en geen cowboys.
De kantonrechter heeft humor maar doorspekt zijn verhaal wel met diverse beledigingen die dus doorwerken naar de websitebouwer. Het contract van het ANP met permission machine is niet duidelijk en wordt niet duidelijk gemaakt door de deurwaarder. Beschuldigingen van valse beschuldigingen.
Kantonrechter was zeer naargeestig door allerlei beledigingen te uiten. Dit gebeurt natuurlijk ook bij diverse burgers. Derhalve is procederen zinvol. De kantonrechter was zogenaamd kritisch naar het ANP maar beschuldigde ons met cynische humor en beschuldigen met van alles. Laatste vonnis is dat bij eenvoudige zaken liquidatie tarief. Het is eenvoudige zaak forfaitaire bedragen zijn van toepassing. Volgens ANP is volgens 2 uur met dagvaarding bezig terwijl copy past dagvaarding is inclusief vermenigvuldigen. In dit geval was het eenvoudige zaak maar wel bewerkelijk dus meer dan 2 uur werk. Wettelijke aanmaningstermijnen worden genegeerd door de KANTONRECHTER en deurwaarder terwijl er nimmer een nota is gestuurd inzake betaling van licentierechten en opslag.
IN IEDER ZIJN DE WERKELIJKE PROCESKOSTEN NIET van toepassing en gelden de forfaitaire bedragen.
Voorts werd en zitting niet gedaan door de deurwaarder maar een jurist van het kantoor tegen gelijke tarieven van de deurwaarder.
Zelfs simpele zaken worden opgeklopt tot enorme bedragen door in plaats van simpele zaak de copy past dagvaarding op te kloppen tot veel werk.
De poging om tot een comparitie van partijen op de gang daarin stelden we dat het erg sneu is om een klein website bedrijf en een website die bedoeld is voor omwonenden met kanker als gevolg van de fabriek Chemours tot een maximaal uit te knijpen
Dit alles in het licht van het feit dat de fotograaf op papier pas zijn rechten in 2019 had overgedragen.
Een aanbod om bijna 4 keer de prijs van oorsprong zoals die nooit is komen vast te staan te betalen werd met een grote mate van arrogantie in een beledigende en ruzieachtige sfeer weggewimpeld, maar dat was nu juist de bedoeling van het ANP en deze deurwaarder om tot een maximaal verdienmodel te komen en in dit geval een maximaal bedrag.
ps We zullen de 20 mensen die op ons kantoor geweest zijn of gebeld hebben en de honderden die gemaild hebben stellen dat procederen totaal geen zin heeft en zeer eenvoudige claims worden opgepompt tot duizenden euro’s door het copy past dagvaarden en robot aanmanen zonder toegezegde en in dagvaarding genoemde nota al een zeer groot bedrag oplevert terwijl de werkelijke kosten mogelijk in beide gevallen 65 EURO ex BTW zijn.
Iedereen voelt zich door dit USA claim systeem, Permission Machine en ANP en deurwaarders maximaal onder druk gezet en dit leidt bij veel kleine MKB bedrijven en websitebouwers tot heftige emoties. Onze bedoeling om diverse lekken en absurde bedragen boven water te krijgen vanuit een niet
juridische houding is gelukt. We zullen iedereen op de hoogte houden van het vonnis. De beledigingen van de Kantonrechter en van de deurwaarder nemen we maar op de koop toe dat schijnt erbij te horen.
IUS MENTIS.COM heeft wetenschappelijk werk verricht naar de bepaling van de hoogte van de schade die door rechters wordt bepaald. Complimenten met dit intensief werk met veel effect.
Hoe bepaalt de rechter de hoogte van de schadevergoeding bij ‘kleine’ online auteursrechtinbreuken? Wij onderzochten 53 vonnissen waarin de inbreukmaker een relatief kleine websitehouder is, waarin inbreuk is gemaakt op het auteursrecht op een foto of een geschreven werk en de hoofdvraag in de zaak vooral is toegespitst op de hoogte van de schadevergoeding.
Uitgangspunt in vrijwel alle zaken is de vergoeding die verschuldigd zou zijn geweest indien de auteursrechthebbende toestemming zou hebben gegeven voor de overname. Ook wordt voor ontbrekende naamsvermelding regelmatig een aparte vergoeding verschuldigd geacht. In 20 van de 23 onderzochte Cozzmoss-zaken wordt de “economische waarde” als basis genomen, oftewel het aankoopbedrag van het artikel door de krant in wiens opdracht het is geschreven of de gepubliceerde prijs voor hergebruik.
Bij fotografen wordt vaak geschermd met richtprijzen om de vergoeding te bepalen. Deze worden in 9 van de 29 fotografen-zaken overgenomen door de rechter. De algemene voorwaarden van de Fotografenfederatie worden verder regelmatig (9 uit 15) als “rechtens aanvaardbaar en geaccepteerd uitgangspunt om de schade te begroten” opgevoerd, met overwegend het gevolg van een verhoging naar twee (soms drie) maal de oorspronkelijke licentievergoeding. Bij tekstschrijvers en Cozzmoss wordt het gebruik van de standaardvoorwaarden van de Nederlandse Journalisten Vereniging juist in meerderheid (6 uit 8) van de gevallen afgewezen. Ook zonder toepassing van bepalingen uit algemene voorwaarden wordt een verhoging van de waarde van het werk regelmatig (13 uit 24) toegewezen, zeker wanneer deze is gepresenteerd als aanvullende schade (zoals uitholling van exclusiviteit of ontbrekende naamsvermelding).
Een verhoging met punitief element (bestraffen van overname, afschrikken van derden) wordt echter ook relatief vaak (11 uit 19 zaken) toegewezen. Hoezeer er tegenwoordig sprake is van een tijd waarin gemakkelijk online inbreuk op auteursrechten wordt gepleegd, blijft het buitengewoon merkwaardig dat een vordering tot schadevergoeding kan worden ingezet als algemeen preventiemiddel.
Lange tijd dacht ik dat er een foutje gemaakt was en dat ik in een soort van gestandaardiseerd incasso-traject terechtgekomen was. Pas een week voor de hoorzitting, toen er een stuk richting de rechter ging dat ik loog dat de foto niet meer op site van de fotograaf (Michiel Wijnbergh) stond en deze foto terug gezet was door de fotograaf realiseerde ik me dat het professionele afpersers zijn. Werd later ook bevestigd doordat Permission Machine foto’s claimt waar hun opdrachtgevers niet de (exclusieve) rechten voor hebben (NASA, Beeldigbeeld voor 2008 toen ze nog niet bestond).
Het meest verbijsterend van het hele gedoe vond ik echter de rechter. Die mij de les gaat lezen dat fotografen zich organiseren en dat het daarom duurder wordt. Een rechter die, nadat het enige tijd over marktprijzen en eerlijkefoto is gegaan, mij afkapt en zegt dat ik niet achteraf mag onderhandelen over de vraagprijs terwijl het niet het reguliere tarief maar het tarief van Stichting Foto Anoniem was (waar ook nog informatie van weggemoffeld is –recente jurisprudentie!– om op het hoogste tarief uit te komen). Een rechter die daar bovendien nog een toeslag bovenop gooit als boete —recente jurisprudentie dat Foto Anoniem al inclusief toeslagen is —. Een rechter die op eigen houtje het aantal pageviews in twijfel trekt terwijl Eiser het niet had betwist.
Verbijsterend.
Ik snap niet dat er niet ingegrepen wordt.
Dit is niet de wet. De wet gaat uit van DAADWERKELIJKE schade. Maar je bent nu afhankelijk van de rechter die je treft.
Dit sluit geheel aan bij EXPRESS niet Juridische insteek je wordt door permission machine een Belgisch usa bedrijf op usa achtinge wijze in opdracht van ANP tezamen met de deurwaarder en kantonrechter met veel fake feiten neergesabeld. Leken kennen niet het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering en de moderne functie van comparitie van partijen maar staan daar met hun stress en emoties. Ik heb mij met juridische kennis ingehouden om te weten hoe
De vele slachtoffers van het ANP worden behandeld. De regie met beledigen werd zelfs kort door de fake deurwaarder over genomen. De dagvaarding en ontbreken van een factuur spelen geen rol en fouten van ANP en deurwaarder worden tijdens de zitting weggeveegd
Bij mij geen stress of emotie vooraf aan de hoorzitting. Ik ging vol vertrouwen naar de hoorzitting en verwachtte dat de rechter ze een berisping zou geven wegens misbruik van ons rechtssysteem.
Fouten en onwaarheden in de dagvaarding werden inderdaad van tafel geveegd. Over de intimiderende gestandaardiseerde incassobrieven zei de rechter; “ja als u het zover laat komen kun je dat verwachten.”
Het is absurd dat rechters meegaan met de valse waardes die ANP en Hollandse Hoogte inbrengen. Daadwerkelijke schade voor mislopen licentievergoeding = tarief ten tijde van de inbreuk. Dat is bij deze partijen €3,50 geweest voor gebruik op een blog via eerlijkefoto.
Nou had ik een echte inbreuk gemaakt, geloof ik dan, geen idee of de fotograaf al aangesloten was ten tijde van het “delict”. Maar regelmatig is het niet eens een inbreuk. Valt ie onder een uitzondering op de auteurswet bijvoorbeeld, of heb je hem via een andere aanbieder aangeschaft. De “leek” die hierin verzeild raakt moet dat maar net weten en op de juiste manier aankaarten. De rechter controleert de inbreuk niet.
Blijven kwaken. Het is oplichting. Die ze voort kunnen zetten omdat rechters van die idiote uitspraken doen. En die idiote uitspraken zorgen ervoor dat de meesten gelijk betalen omdat de kosten met een rechtszaak oplopen. Er zal vrees ik een strafzaak nodig zijn om ze te doen stoppen. Ik snap niet dat er niet ingegrepen wordt door het OM.
vandaag heb ik de brief binnen gekregen. een foto van de zomertijdklok gebruikt met een tekst let op zomertijd voor onze blog, direct verwijdert en gebeld ze nemen ons dossier in behandeling…. betalen?
Ik ben bang van wel…., tenzij ze zich coulant opstellen. Je kunt wel proberen om tot een redelijk(er) tarief te komen. Er zijn voorbeelden waaruit blijkt dat het ANP daarin (soms) meegaat.
Ze zijn coulanter geweest. We betalen nu 270€.
Jammer voor een blog welke 6x bekeken is, maargoed een goede leer en we hebben als ik de rest zo lees nog geluk gehad met dit bedrag..
bedankt!
Da’s dan zo’n €250,- teveel.
Op een blog was de daadwerkelijke prijs €3,50 geweest. Omdat je het zonder toestemming etc gedaan hebt doet een rechter dit bedrag hooguit x 3 als schade.
Maar ja, rechters geloven niet dat het €3,50 is en er komen proceskosten bij. Dus je bent nu toch goedkoper uit.
Op 25 september om 13.30 speelt een zaak inzake auteurs van mijn bedrijf PKLC tegen ANP Permission Machine bij de Kantonrechter in Dordrecht. We roepen alle slachtoffers van het ANP en Permission Machine de zitting bij te wonen.
Wij kopen graag foto’s van fotografen en respecteren auteursrechten voor 100%. Wij kregen een naam door van een fotograaf die niet bestaat. Advocaten, deurwaarders hebben onderzoek gedaan naar fotograaf Koen van Waal, die bestaat. Fotografen in Nieuwspoorten kenden deze man niet. Een vorm van oplichting door met een valse naam te werken. We hebben aangifte gedaan bij het OM. Een Dordtse fotograaf vond de naam Koen de Waal die wel bestaat maar niet deze foto heeft gemaakt. Communicatie met ANP of Permission Machine was niet mogelijk. Vervolgens kwam Rosmalen Nedland Deurwaarders uit Utrecht in beeld. Deze hebben in het geheel geen aanmaningen gestuurd maar direct een PEPERDURE dagvaarding uitgestuurd met oproep tot comparitie bij de Kantonrechter. Een vorm van oplichting voor een foto die meestal niet meer dan 120 EURO kost. Thans hebben we menu lijst in een factuur gekregen als ultieme intimidatie arbeidsloon 108 EURO, Reistijd 50 EURO, Comparitie 25 EURO Hoofdsom die uit de lucht komt vallen van 585 EURO Permission Machine opsporing door ROBOT 330 EURO (vorm van oplichting omdat er geen mens aan te pas komt en de kosten hooguit 50 EURO zijn). Dagvaarding die standaar is 180 EURO Betekenen dagvaarding 92,83 vervolgens griffierecht 486 Kosten comparitie (was al in rekening gebracht bij de 25 EURO nogmaals 183 EURO totaal 1856,83 EURO. Een deurwaarders kantoor dat niet communiceert niet opbelt geen enkele aanmaning stuurt maar het maximale verdienmodel Kantonrechter hanteert en vele hardwerkende Nederlanders die vaak onschuldig een foto gebruiken financieel het moeras indrukt, John de Mol komt sympathiek over met Jinek maar zou via het ANP wel eens een wat vriendelijkere benadering kunnen kiezen dan dit maximale verdienmodel om zijn miljarden te verstevigen. Het heeft iets “zieligs” over zich als de rijkste man van Nederland geld moet harken bij de kleine man in Nederland. Gewoon normaal communiceren dan is iedereen bereid om bij gemaakte fouten in redelijkheid en billijkheid de auteursrechten te respecteren. Die goodwill krijg je niet als je een foto van Chemours in Dordrecht waar er 26.000 van gemaakt zijn laat oplopen tot 1856,00. De meeste fotografen die ik het dossier liet lezen krijgen een bittere smaak in hun mond.
Langzaam maar zeker begint het tij te keren.
Hoogste tijd natuurlijk dat er een eind aankomt, aan dat volautomatische geclaim voor elke foto die in de database van ANP voorkomt.
Ik schreef er maar weer eens het zoveelste stukje over:
https://www.martinebakx.com/2019/08/vraag-je-geld-terug-bij-permission.html
Vet goede uitspraak deze week https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBAMS:2019:4919&showbutton=true&keyword=auteursrecht
En even geleden was er ook al eentje; https://www.martinebakx.com/2019/07/beeldigbeeld.html
Ook hier in begin 2019 te maken gehad met Permission Machine. Ik kreeg tot mijn schrik een brief op mijn woonadres (opgevraagd bij de provider van mijn website) en een e-mail waarin werd gevraagd om bijna 3000 euro binnen twee weken over te maken. Echter heb ik zelf een verweerbrief verstuurd, waarna ik een reactie kreeg waarin onwaarheden staan met betrekking tot het auteursrecht en het citaatrecht. Ze vonden een hoop van mijn argumenten, maar eindigden de mail met dat ze na bestudering van mijn website de claim intrekken en dat ik de vordering als niet verzonden mag beschouwen.
Vervolgens heeft de opdrachtgever in kwestie de zaak bij Permission Machine heropend, waardoor we weer in hetzelfde cirkeltje terechtkwamen. Die opdrachtgever mailde mij waarin hij mij beschuldigde van diefstal en dat ze een rechtszaak zullen starten als ik niet betaal. Daarbij zou naast onrechtmatig gebruik ook inkomstenderving en een gebrek aan naamsvermelding geclaimd worden. Echter betwijfelde ik ten zeerste of deze opdrachtgever wel echt de auteursrechten bezit op de foto en vroeg ik om een schriftelijke bevestiging van de fotograaf in kwestie (die onbekend is, aangezien het gaat om stiekeme foto’s tijdens een filmopname waarvan ik vrij zeker weet dat de persoon waarmee ik mailde niets te maken heeft) waarin deze dat bevestigt. Daarop kreeg ik een standaard persbericht toegestuurd waarin inhoudelijk geen antwoord werd gegeven op de vraag.
Ik heb de nota niet betaald, er is immers wel degelijk sprake van rechtmatig citaatrecht. Sindsdien niks meer van gehoord (begin februari van dit jaar).
Vorige week heb ik opnieuw een vordering ontvangen ter hoogte van 800 euro (voor 1 foto!) van ImageRights. Ook hier beroep ik mij op het citaatrecht en ben ik bereid om dit eventueel aan te vechten. Ik vermoed niet dat het zover zal komen, aangezien ons gebruik van de foto aan alle eisen voor het beeldcitaatrecht voldoet.
Het zijn schurken die met spierballentaal en powerplay nietsvermoedende particulieren angst inboezemen en op die manier geld proberen te verdienen. Hier zou meer aandacht aan besteed moeten worden. Ik overweeg om er een artikel over te weiden op mijn website, de grootste Star Wars community van de Benelux.
Heel goed Ramon!
Blijf je verzetten en schrijf met naam en toenaam over de mensen die achter deze immorele geldmachine zitten. Zie https://www.stephanwetzels.nl/verzet-en-verdediging-tegen-permission-machine-deel-i/ voor mijn eigen treurige relaas. En dan al die idiote foto’s en het totaal valse begrip van schade. Het blijft zolang de wet het toestaat (of kennelijk die ruimte biedt) een absurde manier van geld verdienen aan iets wat vrijwel altijd n beginsel volstrekt waardeloos is en niets op zich oplevert. Voeg daaraan de postdigitale mores en de achteloosheid van te goeder trouwe bloggers toe en de grootste idioten blijken goud in handen te hebben. Dan spreek ik nog niet over juristen die omdat het toevallig kan hier ook nog hun boterham mee verdienen.
Dank voor je reactie Stephan. Ik had je artikelen al gelezen (ja in hun totaliteit). Hulde voor je relaas. Hoewel PM inderdaad het recht heeft om auteursrecht te claimen als het plaatje versiering/verfraaiing betreft en er auteursrecht op rust, had je denk ik nog kunnen aanvechten in hoeverre hier sprake is van versiering als het onderwerp van de foto wordt besproken (de Nashvilleverklaring). In tegenstelling tot wat zij beweren (hebben ze ook bij mij geprobeerd) gaat het bij citaatrecht namelijk niet erom dat de foto als beeldmateriaal moet worden besproken om gebruik te maken van het citaatrecht.
Wat mij op een ander punt brengt, namelijk hoeveel er wel niet wordt gelogen door dit soort ‘juristen’. Er worden simpelweg onwaarheden verteld via e-mail die gunstig zijn voor hun kant van het verhaal maar wettelijk gezien geen stand zullen houden voor het oog van de rechter. Zo is mij destijds o.a. verteld dat een naamsvermelding verplicht is om gebruik te maken van het citaatrecht. Dit is echter onwaar als er geen naamsvermelding in de bron staat (wat bij mij het geval was).
Ook werd mij verteld dat mijn website niet onder de persexceptie valt omdat het een website betreft en geen krant/televisiestation/radiostation o.i.d. Ook dit is onwaar.
Tevens is mij verteld dat je toestemming van de auteur moet hebben om gebruik te maken van het citaatrecht. Echter is dit – u raadt het al – wederom onwaar. Als er aan de eisen voor het citaatrecht is voldaan is er nooit toestemming van de auteur nodig.
Zo zijn er wel meer leugens verteld, enkel ten doel om te intimideren en de nietsvermoedende Henk en Ingrid ervan te overtuigen dat zij een grote zonde hebben begaan. Betalen, dat moet je.
Neen.
Zoals gezegd ben ik momenteel in een discussie verwikkeld met iemand van ImageRights, een vergelijkbaar bedrijf als Permission Machine. Ook deze persoon deelt onwaarheden en gisteravond heb ik haar een verweerbrief gestuurd per mail waarin ik uiteenzet waarom ik wel degelijk rechtmatig beroep doe op het citaatrecht en dat haar beweringen in strijd zijn met alle rechtspraak en rechtsleer terzake. Ben benieuwd hoe het afloopt (of eigenlijk niet, want ik weet dat ik het bij het rechte eind heb).
Het is triest dat dit schijnbaar mag, onschuldige burgers worden voorgelogen in vakjargon van ‘juristen’ die enkel uit zijn op het geld van nietsvermoedende internetgebruikers. Het is een schande.
Kijk, zo kan het ook. https://www.ad.nl/binnenland/cartoonist-eist-dat-sp-omstreden-campagnefilmpje-van-internet-haalt~ac95eea9/
Was binnen paar uur opgelost. Hulde aan de cartoonist.
Lezers gegroet,
ook ik werd vandaag slachtoffer van wat lijkt zielloze technologie genaamd Permission Machine die zonder aanziens des persoons uit is op het geld aftroggelen van goedwillende, niet kwaad bedoelende, kleine, niet commerciële schrijvers (maar dat doet er uiteraard allemaal niet toe in een zwart-wit wereld waarin goed goed is en fout fout).
Wat mij verbaasde is dat een fatsoenlijke organisatie als het ANP (althans, zo presenteer ik deze organisatie toch in mijn lessen maatschappijwetenschappen) kennelijk gebruikmaakt van deze bedenkelijke diensten en zich daarbij niet druk maakt over de uitwerking op individuen of zijn eigen reputatie. In mijn geval ging het over een klein fragment van een foto van een Word-document van de Nashvilleverklaring dat klaarblijkelijk gemaakt is door een fotograaf. Het gezonde verstand zegt dat iedere vorm van creativiteit hier ontbreekt en dat het gaat over een triviale en banale afbeelding van een openbare tekst.
Het staat buiten kijf dat ik natuurlijk respect heb voor creatief werk en dat ik de wet begrijp in haar bescherming van auteurs ( ik heb een keer meegemaakt dat een uitgever een door mij uniek gemaakte foto in haar boek plaatste en heb destijds gezegd dat de ‘schade’ die ik daar zogenaamd onder zou lijden naar eigen inzicht aan een goed doel mocht worden overgemaakt. Prima, netjes en persoonlijk opgelost.
Maar hier is geen sprake van iets bijzonders of iets wat niet is na te maken zoals in mijn geval destijds, maar van een triviale kopie van een Word-document.
Het intimiderende van een dergelijke aanmaning is vervelend en ik kan begrijpen dat veel mensen denken hiermee hun vrolijke hobby maar op te geven, ik geloof echter dat in mijn geval naast natuurlijk de totale afwezigheid van commerciële en kwade bedoelingen, de website kost alleen maar geld, hier geen sprake is van een inbreuk op auteursrecht. Iedere grasspriet kan op die manier met honderden euro’s worden belast, dat lijkt me niet de bedoeling.
Het zou prettig zijn als de wetgever in haar ijver niet de auteurs vergeet, maar in redelijkheid ook schrijvers beschermd wanneer er overduidelijk geen sprake is van enige vorm van berokkende schade door naïef toedoen of door de vaststelling dat er geen sprake is van auteursrechtelijke beschermd werk wat enige creativiteit met zich mee zou hebben gebracht.
Ik wacht af waar de mensen die hier klaarblijkelijk een zinvolle dagbesteding aan hebben mee komen.
Ik heb dus gereageerd en gezegd dat ik uitga van citaatrecht. Ik wacht al bijna een maand op antwoord. Heb zelfs nog gevraagd of ze mijn mail hebben gezien. Ben heel benieuwd of ze nog gaan antwoorden. De rekening heb ik uiteraard niet betaald. Kan best zijn dat ze hopen op mensen die uit angst maar betalen en het te druk hebben om zich met lastige mensen zoals ik bezig te houden. Zeker dus niet zomaar betalen. Laat het ze maar uitleggen en een reactie geven:-)
Het kost heel erg veel tijd en goede gedachten. Ik vraag me af of er feiten bekend zijn van hoeveel mensen niet betalen en niets meer horen. Ik ben best bereid om te procederen, maar dan moet het zinvol zijn.
Het zou inderdaad zo kunnen zijn dat ze willekeurig 1000 kogels afvuren in de verwachting dat er dan vanzelf 3 eenden omlaag vallen (die dan altijd meer opleveren dan 1000 kogels natuurlijk).
In mijn geval is het een zekere haast vanzelfsprekendheid geweest (ik let immers echt wel op!) gebaseerd op een idee van het evidente, namelijk dat een afbeelding van een openbaar document waarbij ik geen bijzondere creativiteit kan bespeuren ter illustratie bij een opiniërend artikel (wat door 80 mensen is gelezen geloof ik) geen schade kan berokkenen. Ik wacht af!
Dat is het irritante. Ze antwoorden niet. Ik had 8 maanden niets gehoord en toen kreeg ik een brief van de gerechtsdeurwaarder. Nooit zijn ze ingegaan op mijn antwoord dat de daadwerkelijke schade in de verste verte niet overeenkwam met wat zij claimden.
Overigens begint de rechtspraak inmiddels wat te veranderen. Hoge proceskosten worden niet meer toegekend. Nu moeten rechters alleen nog eens goed kijken naar daadwerkelijke schade. ANP heeft foto’s verkocht voor een paar euri’s https://www.martinebakx.com/2019/04/eerlijkefotonl.html
Ik krijg wel antwoord. Ik denk dat ze snappen dat het anders sowieso niet in hun voordeel is. De twijfel is groot en blijft. Verzet plegen kost me tijd en geld, maar levert voor het idee meer rechtvaardigheid op dan een kutfoto van een stukje papier van ene Rob Engelaar op 250,- waarderen. Deze Rob overigens die mijn persoonlijk bericht gelijk doorstuurde naar The Machine. Extra uitkijken dus, want dit neigt naar NSB-praktijken wanneer je ook nog eens ter goeder trouw iemand vraagt wat hij zijn foto waard vindt en hoeveel werk het was en dit zonder antwoord gejuridiseerd wordt.
Enfin, mijn antwoord (LET OP: THE MACHINE-MEDEWERKERS HEBBEN NOOIT EEN ACHTERNAAM IN HUN ANTWOORDEN!)
Aansluitend op ons bericht van 2 mei jl. willen wij U, in antwoord op onderstaande mail, nog wijzen op volgende elementen:
1) “de foto draagt niet de oorspronkelijke stempel van de maker”
Een foto hoeft zeker niet kunstzinnig te zijn om auteursrechtelijke bescherming te genieten. Dat er veel soortgelijke foto’s zijn (wat meestal wel zo is), heeft niets te maken met de originaliteitsvereiste waaraan de foto inzake het auteursrecht moet voldoen.
Zie in dit verband:
https://www.charlotteslaw.nl/auteursrechtsmoesjes-zelf-ook/
https://www.charlotteslaw.nl/wanneer-is-foto-beschermd-auteursrecht/
In een recent vonnis van de Rechtbank Gelderland (Arnhem) dd. 6 februari 2019 (rolnummer 7258955/CV EXPL 18-10928/31309), stelt de rechter het als volgt:
“(gedaagde) heeft zich verweerd door te betogen dat de Foto eenvoudig te maken is en dat iedere willekeurige bezoeker van de Veluwe een dergelijke foto zou kunnen maken. Dit verweer gaat niet op. Een foto is auteursrechtelijk beschermd wanneer deze origineel is (dus niet gekopieerd van een ander werk) en het persoonlijk stempel van de maker draagt, dat wil zeggen getuigt van creatieve keuzes van de maker. Daarbij kunnen relevant zijn de keuzes die de fotograaf heeft gemaakt bij het maken van de foto, zoals de gekozen hoek, de belichting en het moment dat de foto wordt gemaakt. Niet vereist is dat het bijzonder moeilijk is om de betreffende foto te maken of dat deze uniek is. Het enkele feit dat ook een ander een soortgelijke foto zou kunnen maken, doet niet af aan het feit dat de fotograaf bij het maken van de Foto eigen, creatieve keuzes heeft gemaakt.”
2) “de geleden schade is onduidelijk en lijkt willekeurig vastgesteld”
De tarieven van de Stichting Foto Anoniem, gehanteerd in ons schikkingsvoorstel, zijn wel degelijk algemeen aanvaard in de Nederlandse rechtspraak als basis voor het bepalen van de vergoeding.
Dat het ANP ervoor kiest om actief inbreuken op te sporen of dit te laten doen door een daartoe aangestelde firma, is niet alleen haar goed recht (zie bv. volgend vonnis (https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBROT:2019:1573&showbutton=true&keyword=permission+machine), meer bepaald de motivering van de rechtbank onder punt 4.3), maar heeft bovendien tot gevolg dat de inbreukpleger een bepaalde kost hiervoor ten laste zal worden gelegd. Er is hierbij geen sprake van een punitieve grondslag. Wat betreft dit laatste kunnen wij verwijzen naar volgend vonnis (https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBROT:2019:1573&showbutton=true&keyword=permission+machine), en meer bepaald de motivering:
“4.12.3.
De vervolgens toegepaste verhoging met een factor 0,5 komt de kantonrechter gelet op de daarvoor aangevoerde gronden redelijk voor. Immers ook de kosten ter vaststelling van schade en aansprakelijkheid behoren krachtens het bepaalde in artikel 6:96 lid 2 sub b BW tot vermogensschade en mogen daarbij in rekening gebracht. Voorts kan het niet meer zelf kunnen bepalen of en wanneer een foto gebruikt mag worden afdoen aan de exclusiviteitswaarde van een foto, althans kan het enkele feit dat een foto van jaren her dateert op zichzelf bij de beoordeling daarvan geen gewicht in de schaal leggen. Gelet op deze goede gronden voor de verhoging kan niet worden gezegd dat de verhoging in het onderhavige geval een (uitsluitend) punitief karakter heeft. Het verweer van [gedaagde] op dit punt kan dan ook niet worden gevolgd.”
3) “de hele santenkraam is door een machine in elkaar gezet”
Uiteraard gebeurt het opsporen van de inbreuk op zich met behulp van technologische hulpmiddelen. Daar houdt het ‘machinaal gedeelte’ evenwel op. De controle of er wel degelijk een inbreuk is gebeurd (nl. of het wel degelijk gaat om dezelfde afbeelding, en of er door de gebruiker al dan niet een licentie werd aangekocht), net als het opstellen van het schikkingsvoorstel, gebeurt individueel en manueel door de medewerkers van de firma Permission Machine bvba. Elk inbreukendossier wordt bovendien gecontroleerd door het ANP. Uiteraard geldt hetzelfde voor de opvolging van het dossier en het beantwoorden van reacties.
Dat het opstellen van het inbreukendossier en een minnelijk regelingsvoorstel bepaalde kosten met zich meebrengt, is ook algemeen aanvaard in de rechtspraak.
Wij kunnen in dit verband, bij wijze van voorbeeld, verwijzen naar een vonnis van de kantonrechter te Dordrecht dd. 7 maart 2019 (zaaknr. 7237208 CV EXPL 18-6056, inzake Algemeen Nederlands Persbureau B.V. c/ Onur Emre), waarin werd gesteld:
“4.8 Verder vordert ANP vergoeding van de kosten ad € 177,50 die zij heeft moeten maken ter vaststelling en invordering van de schade (…) Het staat ANP vrij om opsporingswerkzaamheden aan een derde partij op te dragen. De kosten daarvan komen op grond van onrechtmatig handelen van (gedaagde) voor zijn rekening (…)
5. De beslissing
De kantonrechter:
(…)
Veroordeelt (gedaagde) aan ANP een bedrag van € 177,50 te betalen ter zake van de kosten van Permission Machine en Rosmalen Nedland;”
Wij hopen U hiermee voldoende te hebben ingelicht.
Dit schrijven wordt U gericht onder alle voorbehoud en zonder enige nadelige erkentenis.
Met vriendelijke groeten,
Legal Department | Luyckx G
ANP bv – Permission Machine bvba
Je hebt gelijk gekregen. Ik kreeg opeens na een maand toch antwoord. Maar dan niet een antwoord op mijn bezwaar dat ik maakte en mijn herinnering die ik stuurde, maar nee doodleuk een nieuwe brief met daarbij 22,50 extra kosten omdat ze mij een herinnering moesten sturen. Ik ben echt woest. Geen idee wat te doen. Het zijn echt een stelletje valse honden. Dat is duidelijk.
Wat mij betreft vormen we een collectief en stellen dit in de media aan de kaak. 1Vandaag moet hier (icm een rechtszaak) een schitterend verslag van kunnen maken. Ik geloof dat de wet hier hopeloos achter een zekere realiteit aanloopt en op termijn particulieren (in mijn geval echt abuis omdat het om een plaatje van een bestaand document gaat) die overduidelijk niets winnen of verdienen met een zinledige illustraties bij een stuk tekst, niet worden lastig gevallen door dit soort enge figuren. Het is duidelijk dat men scherp moet blijven op het overnemen van beelden, maar waar er nooit sprake is van boze opzet of enig voordeel moet er m.i gedoogd worden.
Ik ga iig niets betalen of aanzienlijk minder dan 250 piek. Dan dagen ze me maar. Juridisch kan ik verliezen, maar moreel alleen maar winnen. En dat laatste weegt voor mij hier echt zwaarder.
Aj, de klikbare rechtszaak (rechtbank R’dam) is mijn zaak :-(.
Weet dat ze hun proceskosten, die ze eens flink hadden willen opvoeren door met 3 gemachtigden naar de hoorzitting te komen, niet vergoed gekregen hebben. En dat ik behoorlijk pech had met de rechter die die oplichters geloofde. (zie eerder gedeelde link over eerlijke foto). Ophef moet er komen. Anders blijft dit zo doorgaan.
Überhaupt krankjorem dat de rechtspraak in Nederland dit soort geneuzel serieus neemt. Een hoorzitting van 2,5 uur. Hoeveel belastinggeld wil je verspillen? Handel dit schriftelijk af of seponeer.
Niet alleen ANP. Ook Hollandse Hoogte en Beeldigbeeld zijn van die oplichters die afpersingsbrieven sturen en bedragen tot een factor honderd hoger claimen voor misgelopen licentievergoedingen.
Ik heb in oktober voor de rechter gestaan. Ik trof helaas een rechter die geen idee heeft dat dit speelt. Die mij ging uitleggen dat het logisch is dat fotografen zich organiseren en dat je niet achteraf over een prijs kunt onderhandelen.
Wel heeft de rechter slechts 120 euries voor de gemachtigde toegekend. Terwijl ze, om de kosten eens flink op te drijven, met 3 gemachtigden naar de zitting waren gekomen.
Het is jammer dat tot op heden de meesten zwijgen en betalen. Zo gaat dit niet stoppen. Ik heb NUL steun gehad uit de hoek waar ik het verwachtte. Je wordt als een soort melaatse behandeld omdat je een piepklein foutje gemaakt hebt en je krijgt zure fotografen en juristen op je dak. Fotografen en juristen die op deze manier hun boterham verdienen.
De uitspraak vind je hier https://www.martinebakx.com/2019/02/kromspraak.html
Een stappenplan hoe je wel kunt winnen hier https://www.martinebakx.com/2019/03/whattodo-bij-een-brief-van-permission.html
Wauw, ik heb gisteren zo’n brief ontvangen. Exact hetzelfde: ik plaatste een screenshot van een nieuwsbericht van een lokale omroep op mijn blog. Met een hilarische kop en de foto erbij. Ik wilde met het screenshot laten zien hoe je de mist in kan gaan met het maken van een pakkende kop. Onderwerp van mijn blog: zo maak je een pakkende titel.
Of ik even 434 euro wil betalen. Naar mijn mening maakte ik gebruik van het citaatrecht. Geen idee wat te doen. Een gang naar de rechter of gewoon maar betalen?
Dag Kim, mogelijk valt dit gebruik binnen het citaatrecht. Dat zou bekeken moeten worden. Wil je de claim met succes aanvechten dan heb je daar een advocaat voor nodig. De kosten zijn dan al gauw groter dan de omvang van de claim. Maar mocht je bij een advocaat je kansen willen checken dan heb ik persoonlijk goede ervaringen met LeanLawyers. Hierbij een emailadres: ewout@leanlawyers.nl. Succes, vriendelijke groet.
Ook ik heb gisteren een factuur ontvangen van circa 800 euro. Ik zal wel moeten betalen want een rechtszaak zie ik niet zitten. Het raakt niet alleen mijn portemonnee op een buitenproportionele manier maar ik ben ook bang geworden om mijn website voort te zetten uit angst voor meer van deze vreemde praktijken. Alleen een levenswerk aan de kant zetten, waar ik wat aan bijverdien kan ik niet over mijn hart verkrijgen.
We hebben ook een brief ontvangen, om € 480.- te betalen. We zijn een stichting met een ANBI status, vechten al jaren voor de erkenning en schadevergoeding, zijn vrijwilligers. En dan krijg je zo’n brief. Schande! met een beetje protest daalde het bedraag naar €170.
We vinden dat ANP/PM heel erg hard straft door niet eerst te waarschuwen,
en hebben geen respect voor een dergelijk onfris verdienmodel.
geachte heer Verlind,
Waarom heeft u de betreffende foto s niet ge-embed, dan kunnen ze u toch niets maken? De foto(s) zijn dan te zien op uw site maar blijven op de anp site of anders. Zoals ik artikelen lees op internet is embedden volledig legaal, als de foto s europees zijn (EU landen). DPA is duits.
Geachte heer Heller, nee, ik heb embedden niet overwogen. Bij video’s etc is dat niet ongebruikelijk, maar voor een foto is dat in mijn visie een overdreven middel. Met embedden wijs je bovendien je lezers soms de weg naar plekken die ik liever bekritiseer dan aanbeveel, maar in uitzonderlijke omstandigheden zou je dat kunnen doen. Het kan natuurlijk ook gebeuren dat je een foto embed van een site die deze foto ook weer illegaal gebruikt. Wat gebeurt er dan? Dit is voor een argeloze internetgebruiker niet te controleren. Het ANP zou zich niet zo commercieel moeten opstellen en zorgen voor een betaalbare beeldbank waaruit kleine bloggers veilig kunnen putten.Lok ze niet in de val! En geef mensen die uit de bocht vliegen een fatsoenlijke herkansing tegen redelijke prijzen. Het KNMI bijvoorbeeld heeft een coulance beleid. Ze worden daar ook geconfronteerd met onbedoeld gebruik van KNMI satellietfoto’s bv. Dat hoort nu eenmaal bij deze informatiemaatschappij, zo luidt het adagium bij het KNMI. Alleen als er sprake is van duidelijk misbruik worden de daders aangepakt. Lijkt me een realistische benadering, hoewel ik ook wel verschil zie. Het KNMI is een gesubsidieerde instelling en het ANP een commercieel bedrijf. Toch zou het bedrijf niet moeten tegenbewegen, zoals de platenindustrie dat zolang heeft gedaan waarna Spotify ontstond, maar meebewegen en service verlenen. Het ANP moet zich bedenken dat het bedrijf vanwege zijn belang in de nieuwsvoorziening tal van gratis publieke faciliteiten heeft, die een gemiddelde fotograaf niet heeft: gemakkelijk toegang tot belangrijke gebeurtenissen, toegang tot publieke personen etc. Daar mag naar de samenleving best iets tegenover staan. Als het ANP zich ziet als een cashcow en niet als een privaat-publiek dienstverlener dan is er iets mis. Dat het ‘schenden’ van auteursrechten de belangen van individuele fotografen benadeelt lijkt me een gelegenheidsargument. Ik ben benieuwd hoeveel van de opgestreken boete terecht komt bij de fotografen die met hun poten in de modder staan. In een andere situatie (Getty Images) heb ik ooit de moeite gedaan om de fotograaf in kwestie op te sporen: hij wist van niets en kon zich ook niet vinden in de toegepaste methodes.
Beste Heer Verlind. Wanneer U een foto embed afkomstig van een ‘illegale site’ wordt U dat niet aangerekend. Kijk op Charlottes law, onder embedden.
Ga gerust massaal embedden, maar hou de volgende regels in de gaten. 1. De foto moet afkomstig zijn van een site met een EU extrensie, dus .nl.de.fr etc. 2. De foto moet in relatie staan met het artikel. 3. De foto mag op de site waar je hem vandaan haalt NIET achter een (betaal)muur staan.
Je zou denken dat embedden wel mag, maar ik heb een aantal weken geleden een boete gekregen van Visual Rights Group bv. Ik heb in 2 artikelen nieuws besproken en daarvoor in beide artikelen 2 tweets embed. In beide gevallen gaat het om een tweet met foto en daarom claimt VRG nu ruim 600 euro. Ook is 1 foto niet eens een originele foto maar een parodie. Na een mailwisseling waarin ik dit heb uitgelegd werd het gesprek afgekapt. Zojuist heb ik de mededeling gekregen dat ze het dossier gaan overdragen aan de gerechtsdeurwaarder.
Beste Ton,
Permission Machine probeert (on)schuldige burgers te intimideren, dat is hun verdienmodel. Het zijn vooral amateurs, webloggers, verenigingen met een website waarop ze zich richten. Dat probeerden ze ook bij mij. Menigeen gaat, geschrokken van het juridisch jargon en de gevraagde hoge bedragen, kennelijk in op hun beschuldiging van schending van het auteursrecht en betaalt, vaak honderden euro’s. Ik heb het echter tot een rechtszaak laten komen. Ik verwacht nu half april een uitspraak van de rechter. Er is een verschil tussen je recht hebben en je recht krijgen, dus ik neem hiermee een flink financieel risico.
Hoe meer mensen bezwaar tegen hun handelswijze aantekenen, hoe beter. Dus ik roep iedere lezer hier op om hun ervaringen met Permission Machine te beschrijven, de media te benaderen, enzovoorts. Ik heb zelf een klacht ingediend bij de ACM. Namen en mailadressen van de slachtoffers ook graag doorgeven. Bedankt!
Ik ben benieuwd naar de afloop Hans. Ik hoop dat je een sterke zaak hebt. Ik ben het wel met je eens dat hier met een mug op een kanon wordt geschoten. Wil je de uitspraak t.z.t. melden?
Uiteraard. Bij ACM moeten we trouwens niet zijn, zij verwijzen naar https://www.juridischloket.nl/. Maar dat lijkt mij meer voor juridische ondersteuning,niet voor een klacht.
Dag Hans, heb je al een uitspraak?
Helaas: nog steeds niet. De zitting zou vorige week donderdag zijn (16 mei), maar is verdaagd naar deze week. De eiser, Hollandse Hoogte -> Permission Machine -> Rosmalen Nedland had de paperassen slechts gefaxt en moest van de kantonrechter de originelen opsturen. Daar hadden ze notabene al een maand voor gehad! Ze kregen van de Rechtbank nog een week. Te soepel, vind ik: als je je stukken niet op tijd bij de rechtbank bezorgt, hang je, zou ik zeggen.
Al tweemaal zonder uitleg of excuus verdaagd. De zitting is nu pas wind augustus 2019.
En nog een update? Heb ook al jaren last van hun.
De eigenaar ziet overal geld liggen, bukt en pakt,- nou graait – het bij elkaar……schande deze acties
Ik heb net een brief ontvangen.
Economische waarde conform tarieven Stichting Foto Anoniem € 551,00
Kosten opsporing + werkzaamheden Permission Machine € 90,00
Kosten werkzaamheden ANP € 45,00
Totaal € 686,00
Of ik even 686, 00 wil betalen binnen 14 dagen. Ik heb 2 fotootjes op de website staan. Dat het ANP zo aan zijn geld moet komen, is misselijk makend.
Mijn hemel Ton, dit is gelegaliseerde roverij, wat mij verbaast is de hoogte van het bedrag, waar is dat op gebaseerd?!? En wat is het percentage wat de fotograaf krijgt?
Het is dat jij zo goed op de hoogte bent, mensen kent en niet zo gauw bang te maken bent, maar hoe gaat dat met mensen die dat niet hebben?
Dit is best wel erg….
Dus, prima verhaal om dit aan de kaak te stellen…
De fotografen die voor het ANP werken krijgen een veel lagere vergoeding voor hun werk. Redelijkheid en billijkheid is bij het ANP in elk geval ver te zoeken. ANP wees transparant en maak vooraf helder als er copyright op een afbeelding zit en op welke manier ja dat kan afdoen.