Onder de titel ‘Pensioendiscussie giftig dossier’ heb ik in mijn vorige weblog inzichtelijk proberen te maken waarom in de discussie over hervorming van het pensioenstelsel kritiek op het overheidsbeleid zo moeizaam doorklinkt in zowel de publieke discussie als in veel media. Dit was de conclusie: de overheid is zeer succesvol in het framen van zijn eigen gelijk, daarbij in belangrijke mate geholpen door De Nederlandsche Bank die als het om de pensioenen gaat vele rollen in zich verenigt: adviseur, uitvoerder, controleur, aanklager en rechter tegelijk. De macht van de bank grijpt in tot diep in de bestuurskamer en heeft de functie van pensioenbestuurder daarmee vrijwel tot een farce gemaakt. Ze hoeven alleen nog maar te tekenen bij het kruisje. (citaat weblog Rob de Brouwer)
Wie kritiek heeft valt in ongenade
Aanklager en rechter: die twee termen slaan op de manier waarop De Nederlandsche Bank omgaat met pensioenbestuurders. Om in de pensioenwereld een functie te kunnen vervullen moeten ze door DNB worden getoetst op kwaliteit en persoonlijkheidskenmerken (….). Wie niet in het gewenste profiel past – lees; niet deskundig òf te kritisch is- loopt het risico te worden ‘afgetoetst’. Meestal vertrekken die pensioenbestuurders in stilte en houden ze zo de eer aan zichzelf. Een enkele pensioenbestuurder is daarover in de publiciteit getreden en dat bevestigt het beeld dat DNB moeite heeft met pensioenbestuurders waarvan de mening afwijkt van de koers op dit gebied van DNB
Media
Mijn weblog bracht me in contact met Mathijs Bouman, de huiseconoom van Nieuwsuur van de NPO. Behalve als commentator presenteert hij zich op zijn website ook als journalist. Het is het kenmerk van journalisten dat ze aan waarheidsvinding (horen te) doen, niet werken vanuit een vooringenomen standpunt en een dossier aan alle kanten belichten. Dat is iets wat Bouman niet doet. Hij volgt getrouw als het om de pensioenen gaat het standpunt van De Nederlandsche Bank. Ik sprak er Bouman op aan. Hij koos ervoor niet op mijn weblog te reageren maar in een persoonlijke mail die mijn mening over zijn vooringenomen standpunten niet verandert. Moraal van het verhaal; de kijkers nvan Nieuwsuur krijgen via de analyses van Mathijs Bouman voortdurend de visie van De Nederlandsche Bank gepresenteerd als enig zaligmakende opvatting. Als het om de pensioendiscussie gaat valt daar echt wel wat op af te dingen, al is het alleen al dat we in Europa op de regelgeving rond pensioenen (ik bedoel het aanvullende stelsel) een andere visie hebben dan alle andere landen. Nederland is als de spookrijder die op zijn weghelft veel tegenliggers tegenkomt en denkt dat zij de spookrijders zijn (citaat geleend van Rob de Brouwer)
Gebrek aan tegenwicht
Dat alles leidt tot een eenzijdige, zorgvuldig geregisseerde discussie rond de pensioenen, waarin het geluid van deskundigen met een afwijkende visie (en dat zijn echt geen malloten) nauwelijks een kans krijgt. De hele discussie spitst zich toe op het gebruik van de rekenrente als middel om de dekkingsgraad van pensioenfondsen te berekenen. Dat punt wil ik hier buiten beschouwing laten omdat het me niet gaat om de vraag voor welk standpunt je moet zijn, maar om de manier waarop het gesprek over de hervorming van het pensioenstelsel met hulp van (sommige) media door De Nederlandsche Bank wordt gedomineerd. Natuurlijk kun je daaraan schouderophalend voorbijgaan, maar dan is het goed dat men zich realiseert dat die discussie 3,5 miljoen gepensioneerden rechtstreeks in de portemonnee raakt en vrijwel alle Nederlanders die nu werken en bezig zijn met pensioenopbouw voor later. Het is een wezenlijke discussie, geen gesprek over futiliteiten.
Ongezonde situatie
Zag ik spoken? Nee, geenszins. Ik krijg bijval van pensioendeskundige Rob de Brouwer. Hij is econoom, voormalig ambtenaar van het ministerie van economische zaken en bekleedde diverse bestuursfuncties bij Hoogovens, later Corus. Hij is auteur van het boek ’21 Mythes en onwaarheden over ons pensioen’. Op de website pensioenfeiten.nl bevestigt De Brouwer vrijwel alles wat ik in mijn weblog meldde en voegt er nog argumenten aan toe.
De pensioenwereld wordt geregeerd door angst voor DNB, schrijft hij. Kritische pensioenbestuurders met maatschappelijke affiniteit zijn vervangen door beroepsbestuurders die hun oren laten hangen naar de opvattingen van De Nederlandsche Bank.
Ongezond
‘Niet meer de vraag ‘wat is goed voor de deelnemers en de gepensioneerden’ staat centraal maar de vraag ‘wat zal DNB’ vinden’, aldus Rob de Brouwer. Hij noemt het een buitengewoon ongezonde situatie.
Wilt u de onderbouwing van Rob de Brouwer lezen, ga dan naar pensioenfeiten.nl
TON VERLIND
foto: DNB
DNB is een machtsfactor in de regering/europa:we moeten uitgemelkt worden nadat we levenslang premie voor onze douderdagsuitkomgst hebben betaald. LANGE LEVE DE EU< die ons leven VERARMT en onze RECHTEN afneemt : welke jurist helpt ons ?
Een heel goed en duidelijk verhaal en ook helaas de waarheid. OK er moeten wettelijke regels zijn en die worden gemaakt door de politiek. Ook moet er controle op de naleving zijn en dus ook evt. strafmaatregelen. Echter DNB heeft veel meer rechten en mogelijkheden naar zich toegetrokken dan wettelijk kan en mag. En met name het kabinet laat het toe, want lekker makkelijk. Maar de deelnemers zijn er de dupe van. Daarom zal eerst en vooral de macht van DNB gebroken moeten worden en de politiek zich alleen met de wettelijke regels bezig houden. Natuurlijk moet er een toezichthouder zijn, maar niet DNB. Ik denk dat daar meer de AFM voor is opgericht. Ook het aan- of afwijzen van bestuursleden moet niet bij DNB liggen. Dat is een taak en verantwoordelijkheid van de andere bestuursleden van het fonds en daarom moeten de vertegenwoordigers van de deelnemers of adviesraad meer macht hebben in deze, ook om bestuurders weg te sturen. Zeg maar zoals ook commissarissen en aandeelhouders werken bij een normaal bedrijf. V.w.b. de rekenregels oftewel de rekenrente ben ik van mening dat DNB een adviesorgaan moet zijn en het de verantwoordelijkheid van de fondsbestuurders is dat advies over te nemen ja of nee. Want zij weten precies wat er binnen het fonds belangrijk is voor de deelnemers en dus wat ook de beleggingsresultaren zijn. Ook dienen de deelnemers meer en beter over genomen besluiten te worden geinformeerd en last but not least: het is geen taak van DNB noch overheid om te bepalen waar een fonds in moet beleggen. Dus ook niet in niet-renderende (overheids)obligaties en daatmee indirekt het begrotingsbeleid van kabinet te ondersteunen middels negatieve rentes. Daarnaast dient men zonder uitzondering kostendekkende premies te betalen, zowel werkgevers als werknemers. En moet het verboden worden om afspraken te maken door de bonden en werkgevers om als er een dekkingstekort is dat de werkgever dan geen extra premies hoeft af te dragen voor X aantal jaren, zoals dit laatstelijk is afgesproken bij de CAO-onderhandelingen tussen Overheidsbonden en kabinet en wel t/m 2021. Want na het akkoord kwam wel heel toevallig DNB binnen 12 uur met de opdracht van verlaging van de rekenrente tot 1,20% met onmiddellijke ingang hetgeen een dekkingsgraadverlaging van 2-4% tot gevolg had. Hier wreekt zich dus niet alleen de zeggenschap en bemoeienis van DNB maar ook dat er kennelijk sprake is geweest van achterkamertjes politiek en voorwetenschap door het kabinet. Hoe kun je anders met zo’n voorstel naar de bonden toe gaan als werkgever.
Hebben de pensioengerechtigen nog een stem over de manier waarop er met hun geld wordt omgegaan ? Hebben zij nog rechten en bevoegdheden om de beheerders van de gelden, die zij betalen en dus in dienst zijn van de pensioengerechtigen, te kunnen ontslaan?
De hardnekkigheid waarmee vastgehouden wordt aan de bepaling van de rekenrente doet vermoeden dat er iets op de achtergrond speelt. Een deal met Duitsland zodat Nederland en Duitsland goedkopere staatsleningen krijgen? Zo weinig uitkeren dat de potten zo groot worden dat de premies omlaag kunnen? De gepensioneerden de transitie naar een nieuw stelsel laten betalen? Ik weet het niet. Wat wel de laatste 10 jaar duidelijk is geworden dat het model om een voorzichtige schatting van het rendement te maken niets met het daadwerkelijke rendement van doen heeft.
Helder verhaal en helaas maar al te waar.
Maar DNB dient de politiek en heeft strikt genomen een adviserende rol.
De kamer die wij met zijn allen kiezen heeft de macht hier een stokje voor te steken.
Dat gebeurt in de praktijk niet en het is zeer de vraag waarom niet.
Stuurt de Kamer het beleid bij of is de adviseur almachtig.
Het lijkt op het laatste en dat impliceert dat de politiek boter op het hoofd heeft.
Het vreemde is dat de partij die wat de pensioenen betreft hier fel tegen van leer trekt nauwelijks steun krijgt van de bevolking gegeven de verkiezingsuitslagen.
Ook de vakbonden lijken hier de regie kwijt gegeven het feit dat ze pleiten voor het verhogen van de AOW om de kennelijk onvermijdelijke pensioenkortingen te compenseren.
Een in feite onzinnig plan maar in deze een teken aan de wand!
Hoe zit dit in elkaar, welke macht(en) speelt (spelen) hier op de achtergrond buiten het zicht van ons allemaal een rol.
Wie het weet mag het zeggen, maar ik zou wensen dat de onafhankelijke journalistiek hier nu een eindelijk induikt. Of wordt die buiten ons zicht soms ook gemuilkorfd……..