Mijn boek ‘Een schitterende slangenkuil’ geeft een (soms verbijsterende) blik achter de schermen van de regionale journalistiek, landelijke radio en televisie. Het is een persoonlijk dagboek van wat ik als journalist meemaakte, wat me ontroerde en verbaasde. Het gaat over de manier waarop politici aan hun verantwoordelijkheid proberen te ontkomen door te manipuleren, hoe voorlichters framen en Den Haag lekt. Hoe journalisten in conflict kunnen komen met omroepbestuurders als die ook nog politieke ambities hebben. Het boek beschrijft hoe het speelveld voor journalisten de afgelopen jaren is veranderd en ik als mediadirecteur van de KRO meemaakte dat Den Haag op de publieke omroep een welbewust afbraakbeleid los liet.
Dossiers Het boek beschrijft aan de hand van verschillende gebeurtenissen, waaronder de Brinkman-affaire die CDA-prominent Elco Brinkman het premierschap kostte en incidenten waarbij VVD-leider Bolkestein was betrokken, gedetailleerd de trukendoos die politici gebruiken om de angel uit voor hen schadelijk nieuws te halen, daarbij niet gehinderd door de waarheid. Verder de feiten achter de geruchtmakende ‘Hoofdenaffaire’ met Willibrord Frequin.
Faits divers Ook aandacht voor de luchtige kant van het journalistieke vak, zoals de bankdirecteur in Hulst die dacht slim te zijn. Hij was het voortdurende gebedel om geld door zijn minnares beu en sloot haar op in de kluis van de Rabobank. Zo leek het geen afrekening maar een bankoverval. Het is een verhaal met een absurdistische afloop.
‘Een schitterende slangenkuil’ is een gemakkelijk leesbaar verslag van de recente geschiedenis.
Bestellen kan via de boekhandel, bol of rechtstreeks door je naam en adres door te geven via info@tonverlind.nl waarna je via deze link kunt betalen.
REACTIES
Dick Bakker, voormalig communicatieadviseur bij de politie Op bijna elke pagina kon ik interessante dingen aanstrepen. Het boek is een caleidoscoop, met een duidelijke rode draad; de journalistieke pluriformiteit die verloren dreigt te gaan en de eenheidsworst TV die ontstaan is door het omdraaien van de nek van de individuele omroepen met kijkcijfers als heilige graal.
Gooi- en Eemlander Verlind is naarmate het einde van het boek nadert lekker fel en kritisch. Zoals over talkshows met ‘presentatoren die elke journalistieke kennis ontberen, het zichtbare bewijs van de verdunning van de journalistieke kwaliteit van de publieke omroep’. ‘Kijkcijfers zijn dominant, niet de maatschappelijke relevantie is doorslaggevend’.
HP De Tijd Wat de publieke omroep uitzendt, is te veel van hetzelfde, vindt Verlind. Te weinig inspireert nog, zet aan tot nadenken. Het wrange is dat de omroepen dit zelf lieten gebeuren. Jarenlang werkten ze dociel mee aan de centralisatie van de publieke omroep en stonden ze vooraan om hun ‘oude’ profielen te ontmantelen. Te laat merkten ze dat ze het kind met het badwater hadden weggegooid.
Trouw ‘De omroepen liggen als uitgewrongen vaatdoeken aan de kant van de weg’.
Parool Naast vele vaak bijzonder gedetailleerde anekdotes die Verlind opdist, kraakt hij in zijn boek harde noten over de publieke omroep. Die is zich steeds meer gaan gedragen als een ministerie; defensief, naar binnen gericht en gesloten als een oester. Voor afwijkende geluiden is nauwelijks meer plaats, ook omdat de macht van de omroepen, die verschillende geluiden uit de samenleving moeten representeren, tanende is.
Chris Petterson, regiomanager Ymere Soms een spannend jongensboek, dan weer een mooie scherpe analyse van maatschappelijke ontwikkelingen, hier en daar mooi persoonlijk, een leerzaam verhaal, een sterke visie op journalistiek en media en hun (terug te winnen) rol in het laten horen van de stemmen uit de samenleving.
Sacha Gaus Zojuist je boek uitgelezen, ik heb er echt voluit van genoten! Heerlijk om al die verhalen van binnenuit te lezen. ik heb het gevoel dat je ook een stuk van mijn geschiedenis beschreven hebt, omdat ik er als kijker en luisteraar natuurlijk bij was en altijd interesse in journalistiek heb gehad. Het echte verhaal achter de ‘hoofden’ heeft me geraakt: ik ben indertijd vol in het frame van Wilting gestapt. Ik vind het kortom een fantastisch én heel relevant boek. Dat wilde ik je even laten weten.
Lees hier het interview op het mediaplatform Spreekbuis naar aanleiding van Een schitterende slangenkuil:
