‘Een schitterende slangenkuil’ , boek over vijftig jaar journalistiek. Must read voor wie ambities in dit vak heeft of wie de werking van de media wil doorgronden.
In ‘Een schitterende slangenkuil’ volg ik aan de hand van mijn eigen tijdlijn de maatschappelijke ontwikkelingen. Op mijn veertiende (1964) zette ik mijn eerste stappen, niet bij de schoolkrant maar bij het Brabantse dagblad De Stem. Daarna diverse functies bij radio en televisie. Tot eind 2007 was ik als mediadirecteur verantwoordelijk voor alle content van de KRO. Daarna weer terug naar mijn oorspronkelijke vak: schrijven.
Tijdgeest
Mijn boek gaat over de tijdgeest. De hoge verwachtingen die we hadden na de zestiger jaren revolte, hoe de samenleving als een elastiek daarna weer terugschoot in zijn oude modus, de solidariteit verdween en de overheid onder premier Rutte burgers steeds meer ging zien als mensen die gecontroleerd moeten worden in plaats van gesteund bij het realiseren van hun ambities.
Verval publieke omroep
Een schitterende slangenkuil gaat in op een aantal dossiers. Hoe een sterke Joodse lobby voorkwam dat in Nederland het toneelstuk ‘Het Vuil, de Stad en de Dood’ van Rainer Werner Fassbinder werd opgevoerd omdat het antisemitisch zou zijn. Brandpunt doorbrak het taboe door in Denemarken opnamen maken. Het boek beschrijft aan de hand van verschillende gebeurtenissen (de ‘Affaire Brinkman’ en incidenten waarbij VVD-leider Bolkestein was betrokken) gedetailleerd de trukendoos die politici gebruiken om de angel uit voor hen schadelijk nieuws te halen, daarbij niet gehinderd door de waarheid. Verder de feiten achter de geruchtmakende ‘Hoofdenaffaire’ met Willibrord Frequin, maar ook een beschrijving van het door Den Haag geregisseerde verval van de publieke omroep.
Faits divers
Ook aandacht voor de luchtige kant van het journalistieke vak, zoals de bankdirecteur in Hulst die dacht slim te zijn door zijn minnares, die steeds om geld kwam bedelen, op te sluiten in de kluis. Een verhaal met een absurdistische afloop
Bert Huisjes, Omroep WNL: Dit zijn belangrijke boeken, met betekenisvolle vaststellingen (van de opkomst van de one paper-city tot de enorme druk op pluriformiteit). Inderdaad: niemand wordt beter van eenvormigheid.
Dick Bakker, voormalig communicatieadviseur bij de politie Op bijna elke pagina kon ik interessante dingen aanstrepen. Het boek is een caleidoscoop, met een duidelijke rode draad; de journalistieke pluriformiteit die verloren dreigt te gaan en de eenheidsworst TV die ontstaan is door het omdraaien van de nek van de individuele omroepen met kijkcijfers als heilige graal.
Gooi- en Eemlander Verlind is naarmate het einde van het boek nadert lekker fel en kritisch. Zoals over talkshows met ‘presentatoren die elke journalistieke kennis ontberen, het zichtbare bewijs van de verdunning van de journalistieke kwaliteit van de publieke omroep’. ‘Kijkcijfers zijn dominant, niet de maatschappelijke relevantie is doorslaggevend’
HP De Tijd Wat de publieke omroep uitzendt, is te veel van hetzelfde, vindt Verlind. Te weinig inspireert nog, zet aan tot nadenken. Het wrange is dat de omroepen dit zelf lieten gebeuren. Jarenlang werkten ze dociel mee aan de centralisatie van de publieke omroep en stonden ze vooraan om hun ‘oude’ profielen te ontmantelen. Te laat merkten ze dat ze het kind met het badwater hadden weggegooid.
Biblion (de organisatie van Bibliotheken) Van 1995 tot 2008 gaf Ton Verlind als mediadirecteur leiding aan de KRO. In zijn boek is hij kritisch over de ontwikkelingen binnen de publieke omroep. ‘De zucht naar hoge kijkcijfers heeft geleid tot een eenheidsworst met nauwelijks nog ruimte voor afwijkende meningen’.
Trouw ‘De omroepen liggen als uitgewrongen vaatdoeken aan de kant van de weg’
Parool Naast vele vaak bijzonder gedetailleerde anekdotes die Verlind opdist, kraakt hij in zijn boek harde noten over de publieke omroep. Die is zich steeds meer gaan gedragen als een ministerie; defensief, naar binnen gericht en gesloten als een oester. Voor afwijkende geluiden is nauwelijks meer plaats, ook omdat de macht van de omroepen, die verschillende geluiden uit de samenleving moeten representeren, tanende is.
Chris Petterson, regiomanager Ymere (linkedin) Soms een spannend jongensboek, dan weer een mooie scherpe analyse van maatschappelijke ontwikkelingen, hier en daar mooi persoonlijk, een leerzaam verhaal, een sterke visie op journalistiek en media en hun (terug te winnen) rol in het laten horen van de stemmen uit de samenleving.
Aantal pagina’s: 397
ISBN: 9789082873894
Te bestellen bij:
Lees hier het interview op Spreekbuis.nl:
https://www.spreekbuis.nl/ton-verlind-npo-een-schitterende-slangenkuil/
Reacties naar aanleiding van het verschijnen van ‘Een schitterende slangenkuil’ tref je hier
